In het voorjaar van 2005 pakken we onze rugzak in en vertrekken op vakantie naar Vietnam. Tijdens onze reis komen we veel mensen tegen die al jaren onderweg zijn. Als we hen vragen hoe ze dit toch doen krijgen we het simpele antwoord : we hebben ons huis verkocht, werk opgezegd en zijn vertrokken.
Dit klinkt inderdaad niet moeilijk en wij beginnen stilaan te beseffen dat onze jeugddromen binnen ons bereik liggen.In de laatste dagen van onze Vietnamreis liggen we dan ook onder een palmboom op een parelwit strand te dromen van een zwervend bestaan naar tropische bestemmingen.
Terug thuis gekomen krijgen we toevallig het boek “SOLO” van Tania Aebi in handen. Tania is nog maar 18 jaar en zeilt in haar eentje op twee jaar tijd de wereld rond.
Dirk verslind het boek op enkele uren tijd en geeft het aan mij door met de waarschuwing: als je dit leest zijn we weg !!!! Wat dit jonge meisje kan kunnen wij ook!
Terwijl ik het boek nog maar aan het lezen ben is Dirk al rekensommetjes aan het maken om een reis rond de wereld te financieren.
Ik ben nog niet halverwege het boek en roep naar Dirk: JE HEBT GELIJK WE VERTREKKEN.
Dirk krabt eens (in zijn toen nog zeer lange haren) en zegt: verdomme daar is veel geld voor nodig, schip kopen, schip uitrusten en oceaan waardig maken, zorgen voor een maandelijks vast inkomen, … Waar moeten we al dat toch geld vandaan halen ????
Wanneer we onze familie en vrienden over onze droom vertellen bekijken de meeste ons meelijwekkend aan en verklaren ons voor gek. Maar aangezien we alle twee prettig gestoord zijn liggen we daar niet van wakker. We gaan gewoon door met dromen en zoeken zoveel mogelijk informatie bij elkaar om onze droom om te zetten in realiteit. Onze naaste omgeving begint stilaan te beseffen dat het niet bij dromen zal blijven en geven ons hun steun.
We worden zelfs aangemonsterd als matrozen op de Mangroove, het zeiljacht van een kameraad van ‘Papa’ om eens te zien of we na een woelige en ruwe zeiltocht nog altijd willen doorgaan met onze plannen. De bedoeling van deze tocht is de romantiek van het zeilen aan scherven te breken, maar het resultaat is: we zijn beide zeker, dit is wat we willen.
Johnny (kapitein van de Mangroove) biedt zich aan als mentor en neemt ons nog mee op zeiltochten langs de Belgische en Engelse kusten om ervaring te krijgen in het zeezeilen. Hij blijkt een goede leermeester te zijn want in korte tijd krijgen wij meer en meer vertrouwen in onszelf en in onze droom.
Vanaf nu begint de zoektocht samen met ‘den Johnny’ naar een geschikt eigen jacht waar we de wereld mee kunnen rond zeilen.
HET SCHIP
We hebben onze financiën goed uitgerekend, of dat denken we toch. Een nieuw schip kunnen we ons niet permitteren, maar een boot van een jaar of tien, dat zou moet lukken!Dirk zit alle dagen uren en uren op internet te zoeken op alle mogelijke Yachtsites. Er zijn boten met de vleet te koop, dus er zal er wel eentje tussen zitten voor ons.
Uiteindelijk, het is ondertussen hartje winter, denken we dat we “hem” gevonden hebben, een Gibsy van 39 ft, in perfecte staat en mooi onderhouden. (zo staat toch in de advertentie).
Wij trommelen Johnny op en trotseren 3 uur lang een sneeuwstorm naar Hoorn, om “onze boot” te gaan bezichtigen. De desillusie kan niet groter zijn, noemen ze dit een mooi zeiljacht? Het is gewoon een vuil, vies wrak met kapotte vlonders en doorgezakte plafonds!
We beseffen dat het nog niet zo gemakkelijk zal zijn om het juiste schip te vinden met ons beperkte budget.
Een jaar en vele boten later hebben we een afspraak in Brouwershaven met SEBASTIAAN. Een Janneau Sun Fast 39ft van 1991. Onderweg naar onze date hebben we er beide een goed gevoel bij, dit zou het echt wel eens kunnen worden.
We worden niet teleurgesteld, we komen aan bij een prachtig schip in “echt” perfecte staat. De Johnny die trouw met ons is meegekomen zegt: als jullie dit schip niet kopen dan koop ik het. Met andere woorden, jullie zoektocht is voorbij, ga ervoor.
Een dag later bellen we de verkopers van Sebastiaan en 6 december onderteken we de intentieverklaring tot aankoop. We zijn in de wolken en hebben het gevoel dat er ons nu niets meer kan tegenhouden om onze droom waar te maken.
6 april 2007 is een bijzondere dag voor ons. Het is stralend mooi weer en Sebastiaan , die binnenkort zal omgedoopt worden tot NARID gaat het water in.