dinsdag 25 maart 2014

PENANG 15 februari tot 25 maart

Na het Chinese Nieuwjaar blijven we nog 6 weken in Penang. We voelen ons zo thuis in Georgetown en zouden er gemakkelijk kunnen blijven wonen, dus waarom dan niet gewoon wat langer blijven.  Het oorspronkelijke plan was om in de winter een landreis te maken naar het noorden van Thailand, maar daar is onlangs de regering gevallen met politieke onrusten als gevolg en het lijkt ons dan wel zo verstandig om die landreis even uit te stellen. Het doet trouwens deugt om eens wat langer ergens te blijven. Na 2.5 maand zijn we geen toeristen meer voor de mensen die op de jetty wonen en krijgen we meer contact met de lokale bevolking wat erg leuk en interessant is.

hier voor de Chew Jetty liggen we voor anker

Bij laag water is het niet altijd evident om aan land te gaan

Maar wat doen we  nu allemaal in Penang, wel dat is een goede vraag. Gewoon...vanalles en nog wat maar niet veel speciaals... Bijna alle dagen gaan we om 7.30  roti canai en thee (1.25€ voor ons twee) ontbijten met onze buren  Patrick en Elizabeth van ‘ SY-Labarque’. Na het ontbijt gaan Patrick en Dirk dan  meestal terug naar de boot en wandelen Elizabeth en ik door naar de markt. Daarna varieert het van dag tot dag, of we gaan op missie naar onderdelen voor de boot, materiaal, hebbedingetjes zoals een 12V  ledlamp voor in de kuip, of ... en soms zijn we gewoon een halve dag en 3 busritten onderweg voor een paar zakjes ‘anti kakkerlak’ poeder, het enige merk dat tot hiertoe snel en effectief werkt en zijt maar zeker dat we daar een dag voor over  hebben om dat aan boord te halen. Niet dat we al een echte kakkerlakplaag op de Narid hebben gehad, maar je weet maar nooit. Het mooie aan Penang is dat je er bijna alles kan vinden, voor jullie niet meer als normaal, maar wij moeten dikwijls 3 landen en vijf maanden wachten voor we vinden wat we zoeken.

 H.T.M.S KRABURI
.50 
Als echte Georgetowners houden we ook de evenementen agenda in ’t oog en gaan kijken naar de Japanse carnavalstoet, bezoeken deThaise oorlogsschepen die in de haven liggen aangemeerd en open zijn voor publiek, brengen een zaterdagmiddag door in de Penang Sports Club voor het mini-voetbal tornooi enzijn aanwezig op het  Womans World Squash Championship.  Nicol David, geboren en getogen in Penang is al zeven jaar op rij wereldkampioene en speelt dit jaar voor eigen publiek dus je kan je wel voorstellen dat dit een groots evenement is met een indrukwekkende openingsceremonie waarbij ze weer seriues wat vuurwerk uit de kast halen. Spijtig genoeg verliest Nicol David dit jaar van de Egyptische Nour El Sherbini en gaat de Engelse Laura Massaro in de finale met de titel lopen. Ondanks dat Nicol verloor was de finale toch erg spannend en hebben de Penangers er een mooi feest rond gebouwd.
Japanse carnavalstoet

het is al even leuk om naar het publiek te kijken als naar de stoet

Begin maart vraag ik aan Dirk wat hij er van zou denken om onze Narid in de jachthaven van Penang te gaan parkeren en in plaats van naar Noord Thailand op vakantie te gaan, eerst al eens per trein naar Laos af te reizen. Ik krijg daar niet meteen antwoord op, maar die zelfde middag begint hij aan de plafond van de voorste kooi. Gewoon even  één plafonddeel dat verrot is (zie brief aan Barry in ‘ een korte samenvatting’) vernieuwen, maar 3 uur later is de hele wand- en plafondbekleding uit de voorste kooi gesloopt. De wanden en plafonds in een Jeanneau  zijn allemaal bekleed met  skai waaronder een laagje schuimrubber, maar die schuimrubber is na 23 jaar helemaal vergaan en vergruisd. Zolang je nergens aankomt merk je er niet veel van, maar eens je er durft naar wijzen wordt het één grote stoffige boel. Dus tegen het einde van de dag is de voorste kooi helemaal gestript en gooien we de hele stofzooi van boord. Maar dan begint het pas. Hier in Penang kunnen we weliswaar zonder problemen nieuwe skai en schuimrubber kopen maar dat alles weer tegen de wand en plafond krijgen blijkt nog niet zo gemakkelijk. Twee dagen zitten we echt te sukkelen, houdt Dirk eenzijdige discussies met dienen ene die nooit antwoord en verknoeien we ettelijke meters materiaal, maar krijgen dan tenslotte toch de kneep te pakken. Een tiental dagen kraakt het stof tussen onze tanden en is het één grote ramp aan boord maar uiteindelijk mag het resultaat er zeker wezen. Al zeg ik het zelf, het ziet er zelfs echt goed uit maar hoe kan het ook anders, mijn ventje heeft twee gouden pootjes aan zijn lijf hangen en de beste assistente die hij kan dromen...





het begint bij 1 plafonddeel dat helemaal rot is



3 uur later! O shit what have I done?










verdomme wa zijn we goed hé!!!!

Tegen 25 maart wordt het dan toch tijd om ons geliefde Penang te verlaten. Onze Maleisiche visa loopt bijna af en we willen een visarun gaan doen in Thailand met nog een korte tussenstop in Langkawi.