KUAH/LANGKAWI/MALEISIE 27 februari tot 5 maart

Na een hele dag op trot te zijn geweest – we hebben een auto gehuurd en zijn daarmee naar een haulout wezen kijken, dan langs de rigger geweest, vervolgens helemaal naar de andere kant van Langkawi gereden om een informatie in de jachthaven van Telaga, langs de winkel, langs een werkhuis om de generator te laten reviseren – drinken we voor het eten een heerlijke teh o ice kosong (ijsthee zonder melk noch suiker) in de eettent vlak bij het dinghy dock en geraken er aan de praat met een symphatieke Maleisische. Ze vertelt ons dat ze nog maar net een maand met haar gezin in Langkawi woont en dat zij net als haar man dokter is. Ze hebben 3 kinderen en terwijl ze wacht tot haar twee zonen klaar zijn met hun tennisles, profiteert ze even van een klein gestolen  uurtje voor haarzelf met een pasta carbonara  . De jongste dochter is thuis met de meid en manlief is nog aan het werken in het ziekenhuis. We babbelen wat over koetjes en kalfjes en wanneer zij vertrekt om de jongens af te halen van de les bestellen we wat te eten. Per uitzondering kiezen we het duurste wat op de menu staat: biefstuk met frietjes en visfilet met aardappelpuree. Ja, af en toe mag dat wel eens want  altijd maar rijst of noedels wordt ook zo  eentonig. Maar als we de rekening krijgen verschieten we serieus, niet omdat ze zo hoog is, maar omdat ze al betaald is door de dokteres!

Wanneer we ons Bieke aan het dinghy-dock opzoeken om weer naar de boot te gaan krijgen we een tweede verrassing. Het water staat zo laag dat onze bijboot midden in de modder ligt.  Haar weer vlot krijgen is een echte vettige klusje en we houden ons voor om vanaf nu het tij beter in het oog te houden en er rekening mee te houden als we naar de kant willen.

Op een zeker morgen vinden we water in de bilge. Groen water dat niet al te fris ruikt en …ja wacht eens effe, heel de boot stinkt eigenlijk een beetje naar beer… Ons eerste gedacht is dat de vuilwatertank stuk is. Op de Narid zijn er twee toiletten, eentje die we rechtstreeks in zee doorspoelen en eentje die verbonden staat op een vuilwatertank. Nu gebruiken we die laatste toilet bijna nooit (die natte cel doet dienst als opslagruimte en alleen als we op de droge staan nemen we die wc in gebruik) en hebben we er ook al dikwijls aan gedacht om die vuilwatertank ( beerput) uit de boot te flikkeren, omdat we de ruimte die deze 130 L tank inneemt goed zouden kunnen gebruiken als extra berging.  Maar omdat je in Turkije en Nederland (en ondertussen waarschijnlijk heel europa) verplicht bent om zo’n tank aan boord te hebben, sleuren we die dus al de hele tijd mee. Maar nu ze lekt kunnen we er ons eindelijk vanaf maken zonder schuldgevoelens.  We ontkoppelen alle darmen ervan en jongens jongens toch  dat stinkt, want natuurlijk hebben we de tank leeg gemaakt, maar er blijft toch altijd een bodempje  drap inzitten. Als we de tank uit de bank tillen, zien we nergens een lek of mankement…dus dat groene water moet van ergens anders komen. Als we dan verder zoeken, vinden we toch de oorzaak.  De verwarming is stuk en het groene/bruine water is koelvloeistof.  Dus wat doen we met de afvaltank? Omdat we ze hier moeilijk kunnen dumpen, plaatsen we die uit ellende terug en sluiten alles weer aan.  Nu blijft alleen nog het raadsel over waarom de boot zo stinkt…maar dat blijkt niet zo moeilijk. Om een of andere reden stond er geen water in de siffon van die wc die we nooit gebruiken en ja, dan krijg je natuurlijk kwalijke geurtjes in huis.

We brengen ook onze genua terug naar de zeilmaakster met de vraag of ze even de naden die zijn losgekomen ( en  waar we vorige maand hebben over gekeken)  kan stikken. Maar Erria heeft daar zo’n berg zeilen in haar atelier liggen die allemaal dringend moeten gerepareerd worden, dat ze voorstelt dat we ons zeil zelf maken op haar stikmachine. Nu over dat voorstel moeten we niet lang nadenken.

Terwijl we in Kuah liggen, vlieg ik een dag heen en weer naar Kuala Lumpur. Onze paspoorten ophalen in de Belgische ambassade. Misschien herinner je je nog dat we afgelopen december in Singapore nieuwe (reis)passen hadden aangevraagd en die hebben laten doorsturen naar Maleisië  Wel die liggen daar nu al een poosje op ons te wachten en het wordt dus tijd om die eens te gaan ophalen. Om 11.30 am neem ik de eerste vlieger naar KL waar ik iets voor één uur aankom.  Omdat ik honger heb gekregen van dat vliegen eet ik eerst snel een hapje in de McDonalds op de luchthaven en begin dan aan een race tegen de klok. Voor mijn neus vertrekt juist de bus naar het het centrum van de KL en de volgende bus laat niet lang op zich wachten, maar vertrekt pas als die vol zit en dat duurt drie kwartier. Als je dan nog eens rekent dat het een uur rijden is tot KL Centraal, is het al 15.00 uur gepasseerd wanneer ik er arriveer. Vandaar is het zoeken naar het monorail station en nog eens 5 haltes met de monorail trein. Op de trein laat ik me dan vertellen hoe ik moet lopen tot aan de ambassade, maar op het stadsplan ziet dat er toch net iets anders uit als in het echt. Ik vraag aan verschillende mensen de weg, maar niemand weet waar de Belgische ambassade is en de Jalan Pinang blijkt heel lang. Uiteindelijk kom ik een slimme taxichauffeur tegen die de ambassade even op internet via zijn smartphone opzoekt en me vertelt dat ik op een verouderd stadsplan zit te kijken en de ambassade ondertussen  naar 2 straten verder  verhuisd is en me er  tenslotte om 16.40 u voor de deur afzet. Oef gevonden …en nog juist 20 minuten voor ze sluiten! Mission accomplished met nog juist genoeg tijd om even langs de Petronas torens te gaan voor ik weer de subway, de bus en het vliegtuig moet nemen  om om 22.30 weer in Langawi te staan waar Dirk me van de luchthaven komt afhalen.

Terwijl ik even naar KL ben, zit Dirk letterlijk en figuurlijk in de stront. De afvoerbuis van de toilet die rechtstreeks in zee loost is namelijk helemaal versropt en er geraakt niks meer door. Dirk heeft een paar uur nodig om de darm weer zuiver te krijgen en als ik zijn verhaal zo hoor ben ik maar wat blij dat ik niet thuis was. Gelukkig maar dat Dirk zijn humeur weer opgeklaard is tegen dat ik terug ben.

KUAH/LANGKAWI

Ik ben zomaar ineens een dag kwijt!!!

Ik was er zo zeker van dat het vandaag maandag is, maar het is potverdorie al dinsdag. Een sombere, druilerige,  broeiend warme natte dinsdag, die we dan maar stilletjes laten passeren.

TERUG NAAR MALEISIE

Geduld is een schoon deugd, want vandaag staat er in tegenstellig tot gisteren een lekker windje, alleen … het komt iestjes uit de verkeerde richting, pal op de neus.  Met deze wind geraken we dan ook onmogelijk in Ko Lanta of Ko Muk, de eerste tussenstop die we gepland hadden.  Maar als we heel scherp aan de wind varen geraken we wel bijna bij Ko Rok Nok, tenminste als we  in de namiddag beginnen met opkruisen en nadien de motor nog bijzetten om recht in de wind te kunnen varen zodat we het op het laatste moment toch niet alsnog het eiland missen.  Door zo te slalommen maken we uiteraard wel een heel pak meer mijlen als gepland en komen dan ook pas ’s nachts aan. Als we dan eindelijk bij Rok Nok zijn, weten we het niet goed. Waar zullen we het anker uitgooien. Volgens de pilot liggen de moorings aan de oostkant van het eiland maar van die kant komt de wind ook en die is inmiddels serieus aangetrokken. We gaan er toch eens gaan kijken, maar zijn nog niet tegoei  de hoek om of de swell is bijna een meter hoog, dan maar rap terug naar de westkant en daar ergens een plekje zoeken om te ankeren. Dirk had daar aan die kant bij het naderen van het eiland ergens een kleine doorgang gezien waar we misschien wel kunnen gaan liggen. Vooraan in de doorgang laten we ons anker vallen en liggen hier uiteindelijk niet slecht  tussen de twee eilandjes Rok Nok en Rok Nai. Er staat wel veel stroming in het kanaaltje maar er is geen swell en we liggen er goed beschut tegen de wind die uit het oosten komt. 

Omdat we wel tamelijk dicht bij een rif liggen, maken we dat we hier weg zijn voor de stroom keert ( en dus ook de boot draait) om 5 uur ’s morgens. Net zoals gisteren staat de wind niet goed voor onze koers en moeten we de hele dag zigzaggen naar Langkawi waar we net na zonsondergang arriveren.  Doordat de wind niet ideaal stond  voor deze trip hebben we er twee lange dagen over gedaan, maar wel maar twee en geen vier zoals we dachten nodig te hebben.

De volgende dag zeilen we van Telaga in het westen van Langkawi nog een paar uurtjes naar Kuah, de hoofdstad ( hmmm, lijkt eigenlijk eerder op een rustig ingeslapen dorpje, maar enfin) van het eiland.

CHALONG

Tegen 11.30 zijn we helemaal klaar om terug naar Langkawi/Maleisie te zeilen. We schatten daar zo’n vier dagen voor nodig te hebben en willen daar dan niet te lang in Langkawi  bijven. We willen namelijk snel terugkomen voor nog eens een maandje Thailand.

Alleen staat er vandaag geen vleugje wind, helemaal niks...en stellen het vertrek dan met een dag uit.

CHALONG

               

We laten ons weer uit Thailand uitstempelen, halen nog een dieselfilter op gaan gedag zeggen in Boat Lagoon tegen Frans en Dick & Anita. Nog eventjes langs de winkel een beetje eten  inslaan lukt niet meer vandaag, maar dat doen we morgenvroeg dan wel, vlak voor we vertrekken.

TERUG NAAR DE DOKTER

‘s Morgens vroeg varen we terug naar Chalong, daar aangekomen huren we meteen en scooter en rijden gelijk door naar de dokter in het hospitaal. ‘T Is dat de kuur antibiotica bij Dirk niet heeft aangeslagen en  onze visums (on arrival) voor Thailand morgen al vervallen  en we morgen dus  moeten uitklaren en verondersteld worden om dan meteen te vertrekken. En om in Maleisië niet helemaal opnieuw te beginnen met een andere dokter, haasten we ons vandaag nog gauw naar het ziekenhuis.

Nu staat het Bangkok Hospital te Phuket erom bekend om altijd meteen heel grondig te werk te gaan en omdat de ontsteking bij Dirk eigenlijk al genezen moest zijn, wilt de dokter terstond een colonoscopie uitvoeren. Enfn ttz, hij wilt Dirk morgen laten terugkomen voor een colonoscopie, maar omdat we morgen al moeten uitklaren wordt de colonscopie gelijk voor in de late namiddag gepland. Dus om het spijsverteringsstelsel zuiver te krijgen voor het onderzoek krijgt Dirk meteen een fles water voorgeschoteld met een straf laxeermiddel en binnen de vier uur is zijne darm volledig gespoeld en zuiver. De scopie  toont  duidelijk dat het  stuk  darm voor de endeldarm ontstoken is maar dat er  verder niets ergnrs aan de hand is. Nog eens een kuur andere anitbiotica zou de ontsteking echt  moeten genezen. 

Om 3 pm waren we aangekomen in het ziekenhuis en tegen 9.30 pm mag ik Dirk, nog groggie van de verdoving terug meenemen naar huis. Omdat hij nu zelf niet mag rijden, zet ik hem achterop de scooter en al een geluk dat hij nog goed versuft is, want voor mij is het toch eventjes aanpassen om in dit drukke verkeer te rijden. Maar  tegen dat ik de swung weer te pakken heb, komt Dirk terug tegoei bij zijne positieve en wenst meteen dat de verdoviing nog ietsjes langer had geduurd.

AO PO 18 en 19 feb

We hebben ons laten vertellen dat Ao Po, in het noorden van Phuket,  zo een leuk plekje is, heel rustig en nog helemaal niet toeristisch en willen daar eens gaan kijken. Nu is er eigenlijk niet genoeg wind om te gaan zeilen, maar omdat de batterijen dringend moeten bijgeladen worden( de laatste dagen was het te bewolkt voor de zonnepanelen om ons stroomverbruik bij te houden) en we de motor zowiezo moeten starten, vinden we het leuker om dan gelijk te gaan varen dan de motor alleen maar te laten draaien om de batterijen te laden.

Onderweg, wanneer we plots toch een streepje wind krijgen en de zeilen gelijk uitpakken, krijgen we  een niet zo plezante verrassing. Twee naden van onze pas herstelde genua scheuren van voor tot achter open! Dejû toch... en er was nog helemaal niets te zien aan die bewuste naden toen we het zeil voor reparatie binnenbrachten.

In Ao Po aangekomen willen we het zeil meteen effe met de hand naaien (onze stikmachine kan dit zware materiaal niet aan en zigzagt ook niet) maar omdat dit toch veel meer werk is dan eerst gedacht, halen we de reserve genua terug uit en besluiten om de zeilmaakster terug te gaan opzoeken.

Wat Ao Po betreft: het is er inderdad heel erg rustig. We liggen in een grote baai waar wel zeker 80 moorings liggen, maar met ons inbegrepen maar 3 zeiljachtenen een paar vissersboten. Eigenlijk een beetje onbegrijpelijk, want in tegenstelling tot Chalong, heb je hier helemaal geen zeedeining en lig je hier echt op je gemak. Maar voor de rest valt er aan de kant wel  niks te beleven. Een marina voor superjachten met een klein barreke, 1 winkeltje en dan heb je het zo wat gehad.  

AO CHALONG 14 tot 17 feb

In de namiddag  zeilen we terug naar Chalong en de volgende morgen gaan we terug naar het hospitaal. Dirk heeft namelijk al een paar dagen last van zijn darmen. Het begon met een verstopping, die snel opgelost was met een laxeringsmiddel, maar niets deed aan de zeurende pijn in zijn buik. Nu klinkt naar het hospitaal gaan wel ineens erg drastisch, maar als toerist heb je niet veel keus, want daar weet je tenminste dat je door een dokter behandeld wordt en niet door een of andere medicijnman. Enfin, net als bij de oogarts gaat het nu ook erg vlot in het ziekenhuis en wordt een ontsteking aan het laatste stukje van de dikke darm als diagnose gesteld. Vijf dagen antibiotica en het zou genezen moeten zijn en als dat niet het geval moest zijn, dan moet Dirk eventjes terug komen.

Terwijl Dirk  uitziekt ga ik een dagje naar Phuket Town. Gewoon eens lekker op mijn eentje een stadje doen en je kan niet geloven hoe plezant dat eens is om ongestoord naar alles wat je wilt zien op je gemakje te kijken, zonder dat er iemand naast je staat te zuchten of aan je arm staat te trekken om voort te gaan. (Dirk zit hier wel te protesteren dat ik juist hetzelfde doe in een doe-het-zelf of candy store voor boten = botenwinkel)Soit, Dirk moet niet klagen, want die vindt het heerlijk om eens rustig alleen aan boord te zijn zonder gezaag aan zijne kop en voelt zich tegen de avond  al wat beter.

Voor de slotavond van het ‘Chinese Nieuwjaar en Phuket Festival’ hebben we met Dick, Anita en Frans afgesproken in de stad waar een gezellig straatfeest aan de gang is en allerlei lekkers verkocht wordt zoals bijvoorbeeld

Een kakkerlakje Frans?

Ja hoor, die zijn lekker knapperig.

FREEDOM BAY EN NAI HARN 11 tot 13 feb

We staan heel laag met ons drinkwater en omdat het moeilijk is om in Patong aan water te geraken , maken we ons klaar om terug naar Chalong te varen maar krijgen een veel beter voorstel van Werner van de boot ‘Fee’. 
Als we 1 baai terug varen namelijk naar Freedom bay, waar het water veel zuiverder is dan in de baai van Patong, dan wilt hij onze tanks rechtstreeks vullen met zijn watermaker. Ja watte, als dat niet gemakkelijk is!

Dus in Freedom Bay aangekomen leggen we ons langszij de Fee, start Werner zijn watermaker die van het zeewater tegen 80 liter per uur drinkwater maakt en pompt dat rechtreeks in onze tanks. Na 4 uur zitten we weer helemaal vol. Tanks gevuld, jerrycans gevuld en alle lege flessen die we nog aan boord hadden tot de nok gevuld zonder dat we 3 keer op en af naar de kant moesten en al die 320 liters water  zelf aan boord moesten sleuren. Wat een luxe toch!!!

Na twee dagen Freedom Bay doen we nog een dagje Nai Harn en kabbelt het leven rustig voort aan boord tot we eindelijk het goede nieuws ontvangen waar we al een tijdje op zitten te wachten.
Ons Ma (Dirk zijn moeder) is weer uit het ziekenhuis.
Toen we in Thailand aankwamen kregen we bericht dat Ma was opgenomen en ernstig ziek was. Na een week testen en onderzoeken werd ze uiteindelijk geopereerd en  nu, 3 weken later is ze weer thuis en maakt het wel. Ze moet nog wel herstellen van de operatie maar alles ziet er goed uit.

PATONG 2 tot 10 feb

Patong ligt maar een 8 mijltjes ten noorden van Nai Harn, maar de baai is veel dieper uitgesneden en is op het ogenblik swell-vrij :-) Ook is hier een lange jetty waar we de dinghy aan vast kunnen knopen en hoeven we dus geen beachlanding te maken om aan land te gaan. Plus het is hier lekker toeristisch en ik weet dat de meeste cruisers daar een bloedhekel aan hebben, maar zo af en toe mag er toch wel eens wat leven in de brouwerij vinden wij.
We duiken hier dan ook meteen het nachtleven in maar tot onze grote verbazing gaat het er eigenlijk maar rustig aan toe. Nochtans doen de Thaise meisjes, nee sorry jongens of eigenlijk... ‘ladyboys’ erg hun best om de stemming erin te krijgen, maar echt veel respons krijgen ze niet. Wel heel veel beziends, maar daar stopt het dan ook bij.

de mooiste vrouwen hier zijn eigenijk mannen, of ooit man geweest

Omdat ik al een paar dagen last heb aan mijn rechteroog en er nog maar wazig door kan zien, gaan we naar de oogarts in het Bangkok Hospital te Phuket. Maar amaai watte , is me dat een mooi, sjiek ziekenhuis seg; Het lijkt eerder op een hotel of een groot welnesscenter. Hier hebben ze geen wachtkamers, maar lobby’s met zetels waar je makkelijk kan in onderuit zakken maar daar niet veel tijd voor krijgt, want lang moet je hier niet wachten op de dokter. Door een hostess wordt je begeleid naar de betreffende afdeling en alle afdelingen zijn netjes van elkaar gescheiden en zijn als kleine praktijkjes in een groot gezondheidscentrum. Het is zoals het hoort - maar je niet zomaar verwacht in Thailand - spic en span proper en ze hebben hier alle moderne apparatuur in huis. Er is alleen één minpuntje aan heel het verhaaltje; we verstaan de dokter zijn Thais-Engels zo héél moeilijk. Maar we begrijpen toch dat ik een kras op mijn oog heb en een bacteriële ontsteking. Ik krijg twee verschillenden oogdruppels mee en een afspraak om achter vijf dagen op controle te komen.

In Patong blijven we dan enkele dagen liggen. Een dagje winkeltjes kijken, een dagje terrasjes doen, een dagje zomaar wat rondslenteren en flanneren. Een dagje rustig aan boord en een dag met de buitenboord motor van de dinghy klooien. Ja, we hebben precies een déja vu, of een sterk vermoeden dat de bb-motor niet van Thailand houdt. Een jaar lang heeft die gedraaid zonder problemen en terug in Thailand stopt die er zomaar ineens weer van de ene op de andere dag mee. Een halve dag - natuurlijk juist de warmste helft van de dag - zit Dirk er aan te werken; motor open, alles nakijken, carburateur zuiver maken, met als enige resultaat: een zonnesteek! Ja zelf na bijna 5 jaar is de zon nog steeds onverbiddelijk zonder pet of T-shirt. De volgende dag krijgt Dirk de motor anders toch wel weer aan de praat met een nieuwe bougie. Zeer vreemd want de andere bougie was nog geen maand oud, maar de motor doet het weer en zelf beter als ervoor.

Wanneer ik op controle ga bij de oogarts - ver zie ik weer alles klaar en duidelijk maar dichtbij is het nog allemaal wazig - laat Dirk ook eens diep in zijn ogen kijken en blijkt ook krasjes op zijn ogen te hebben veroorzaakt door wind of zand. Maar na een paar dagen oogdruppels zijn de krasjes snel genezen.

Voor het Chinese Nieuwjaar zijn we een dag te vroeg bij de ‘Wat Chalong’, de grootste boeddhistische tempel op Phuket. Het is inderdaad morgen pas nieuwjaar, maar we hadden gehoord dat de festiviteiten vandaag al zouden beginnen. Maar de Chinese gemeenschap is toch alvast in feeststemming om het jaar van de slang op 10 februari in te luiden.
　

wierrook stokje branden

de drie wijzen

stukje bladgoud op bouddha plakken

Wat Chalong