KUDAT

Kudat

Nu onze Narid terug strak in de nieuwe antifouling staat kan ik een vlucht  naar België boeken. Voor we aan de oversteek van de Indische Oceaan  naar Zuid Afrika  beginnen moet ik (Anneke) namelijk  even, wegens administratieve reden ,over en weer naar België. Dat zit inderdaad niet zo lekker in onze planning - rekening houdend met de seizoenen moeten we ten laatste in september beginnen aan de eerste leg ; van  Bali naar Coco’s Keeling om dan ergens in november aan te komen in Zuid Afrika - maar hoewel er sinds het internettijdperk al veel kan geregeld worden via e-mail, zijn er toch nog sommige zaken die je persoonlijk en in levende lijve moet in orde maken.

Enfin, op zaterdag vinden  we op internet een vlucht van de luchtvaartmaatschappij Etihad (Verenigde Arabische Emiraten) die vliegt van Kota Kinabalu naar Brussel  precies in de periode die het beste uitkomt. Dus zonder er verder over na te denken boeken  we die vlucht online en wanneer we die ook  nog eens online betalen, loopt er iets mis. De website page vervalt. Shiiit wat nu...is die vlucht nu geboekt en betaald, of alleen betaald en niet geboekt of geen van beide...? Een telefoontje naar de maatschappij leert ons dat ze in Abu Dhabi niet werken op vrijdag en zaterdag en dat we dus pas de volgende dag te weten kunnen komen wat er nu van die vlucht is.  

Op zondag kunnen we inderdaad contact maken met Etihad, maar daar weten ze ons alleen te vertellen dat de vlucht niet geboekt is. Of ze betaald is moeten we nagaan bij onze bank. Dus nog een dag  wachten terwijl dat vliegtuig binnen vier dagen al vertrekt. ..Maandag horen we van onze bank dat de betaling is doorgegaan, dus nu weten we zeker dat we betaald hebben voor niets. Maar bij Etihad maken ze daar geen probleem van, er is nog plaats genoeg op bewuste vlucht en terwijl we aan de telefoon hangen doen ze de boeking gauw effe overnieuw. Oef...dat is dan geregeld...of dat denken we dan toch. 

Dinsdag kijk ik on line het boekingsnummer na en zie dat de eerste vlucht, die van Kota Kinabalu naar Kuala Lumpur gecanceld is, evenals de terug vlucht van KK naar KL 14 dagen later. Nondeju...wat is dat toch met Etihad. 
We telefoneren nog eens  en ‘gecanceld ‘ wordt veranderd in ‘confirmed’.
Allé het gaat  dus toch  nog lukken om van 19 juli tot 2 augustus naar België te gaan.

KUDAT PENUWASA WERF 7 tot 13 juli

 Precies een week staan we boven, vrijdag eruit en de volgende vrijdag er weer in. We hebben er dus iets langer over gedaan als vorig jaar, maar hebben dan ook harder geschuurd  ( helemaal terug tot op de barrier coat) en een nieuwe schroefaslager gestoken. Om die schroefas lager te kunnen vernieuwen moesten we eerst de max-propeller demonteren en dat demonteren ging als een fluitje van een cent, maar die naderhand weer ineen puzzelen...ja  dat was een ander paar mouwen. Maar met veel geduld en de nodige tijd is het toch maar gelukt.
Ook het schuren  ging niet zo vlot als de vorige jaren. Normaal schuren we het onderwaterschip nat af, met in 1 hand de tuinslang en in de andere hand het schuurpapier, maar omdat er geen lopend water is op de werf , moesten we de nu de romp nat maken door er een emmertje water tegen te kletsen en naderhand met een klets water de losse antifouling wegspoelen. Dat lukte wel, maar na een paar uur schuren zat je zelf zo onder de antifouling en zag je eruit als een smurf.
Ook hebben we lang en hard gewreven om de romp weer mooi wit te krijgen maar omdat we niet het juiste middel in huis hadden (hydrochloric acid of boriatic acid of iets dergelijks) is het resultaat maar zeer matig. We hebben eerst de romp helemaal in de wc-eend gezet  waar een klein percentage van het juiste zuur in zat, vervolgens gepoetst met ‘pierre d argent’ en dan  met de hand gepolijst en in de wax gezet, maar echt tevreden met het eindresultaat zijn we niet. Enfin, dat doen we wel eens over. 
De nieuwe antifouling daarentegen ziet er wel heel goed uit en die zou deze keer 2 tot 3 jaar moeten meegaan. We zijn eens curieus! 

Wat de werf op zich betreft, die viel in tegenstelling tot de vele horrorverhalen die we erover gehoord hadden echt heel goed mee. Oké er is inderdaad geen stromend water op het terrein uitgezonderd in de wc’s/douches en uit die douches komt zo een petieterig straaltje water waarmee je je juist niet kunt wassen. Maar als buitenlander krijg je wel je eigen badkamertje toegewezen, wat we wel erg konden waarderen. En met een stukje tuinslang op het kraantje langs de wc-pot  te zetten ( waar wel veel druk op zat) was het douchen-probleem opgelost. Wel hadden we veel geluk dat het bijna niet geregend heeft gedurende die week want dan veranderd het padje naar de douches in een modderbaan en geraak je na een heerlijke douche nooit proper weer aan boord.
Ook hadden we nogal verontrustende verhalen over ratten en ander ongedierte op de werf gehoord maar kunnen daar gelukkig (hé hé) niet over mee spreken.

Enfin na een week zijn we klaar met de werken en dat blijkt net op tijd te zijn, want de hele zaterdag en de halve zondag regent  het, terwijl wij afgelopen week maar een halve dag verloren zijn door de regen.  

HAULOUT

KUDAT

Vanmiddag kunnen we al uit het water maar...euhhhh...dat is nu wel een beetje te snel en maken een afspraak voor morgenvroeg. We willen hier in Kudat eerst nog even op zoek naar Sikaflex (nergens te krijgen in Kota Kinabalu) en nog wat andere spulletjes die we niet vonden in KK. En nu even ter informatie; uitgezonderd Hydrochloric acid (om de romp weer maagdelijk wit te poetsen) en dat we alleen bij Fook Fah in KK hebben zien staan, kan je alles of zelfs meer in Kudat kopen. Dus als je ooit van plan bent om een haulout te doen in Kudat, hoef je echt geen tijd te verliezen in KK om materiaal bijeen te zoeken. 

KOTA KINABALU - KUDAT 3 en 4 juli

Om 7 uur gaan we ankerop voor Kudat. Of eigenlijk eerst naar Pulau Mantanani waar we in de namiddag hopen aan te komen, om vandaar verder te gaan naar Kudat. Op die manier breken we de 100 nm mooi in twee.
Hoewel het in de voormiddag weeral slap is, kunnen we in de namiddag toch eindelijk eens behoorlijk zeilen en zien algauw Mantanani liggen. Alleen lijkt Mantanani vanuit de verte toch niet zo’n al te beste plaats om te ankeren. En van dichtbij al helemaal niet. We varen er helemaal rond maar rondom het eiland ligt het vol koraal en is het veel te ondiep om te gaan liggen. Uiteindelijk vinden we aan de verkeerde kant (gezien de wind en de golfslag) een plekje zand waar we het anker droppen, maar moeten er niet op een rustig nachtje rekenen. 
Om 3 uur ‘s nachts worden we er ook  wakker gemaakt door een vissers die komt aankloppen. “Hey Sir...you are already asleep? “ You don’t want  buy fish?.. Or don’t have a drink for me?’
Nee sorry, niet midden in de nacht en meneer roeit een beetje teleurgesteld weer weg in zijn kano die niet groter is als een pollepel.

de kano van onze nachtelkijke bezoeker was maar half zo groot

Om 6 uur de volgende morgen, na niet al te veel slaap zijn we het schommelen zo beu dat we al maar ankerop gaan. Bij het eiland waait het trouwens ook behoorlijk, zodat we ons verheugen op weer een mooie zeildag, maar 2 mijl van het eiland vandaan staat er al n iet veel wind meer.
Toch komen we vroeger als verwacht in Kudat aan en leggen ons in de Duck Pond, vlak bij de botenwerf. Zo kunnen we morgen meteen bij de werf informeren wanneer we uit het water kunnen, want reserveringen nemen ze daar niet aan. Ze voeren daar namelijk een politiek van First come, first serve.

KOTA KINABALU

Jesus Christ...is me dat verschieten.
Ik zit even in de kuip rustig een boekje te lezen en zie plots iets in mijn ooghoek iets bewegen.  Tussen de spleet van de bakskist en de bank, op 20 cm van mij af, komt er ineens de kop van een slang omhoog.  Oeps....is het enige dat ik kan zeggen, maar Dirk die mijn ‘Oeps’ kent en meestal weet wat dat betekent, schiet meteen de kuip in. Ik vlieg naar binnen om de kuipvensters te sluiten, want als dat beest binnenkomt dan zijn we nog niet gelukkig ( en voor het fototoestel) en Dirk begint met de enterhaak te vissen achter de slang. Een beest van +/- 1 meter lang en een diameter van rond de 3cm. Groot genoeg dus om ons de stuipen op het lijf te jagen.

KOTA KINABALU

De zondagsmarkt in Kota Kinabalu is een echte aanrader. Lijkt een beetje op de vogeltjesmarkt van Antwerpen maar dan in Borneo-stijl. Maar je vindt er evengoed vogeltjes en puppy’s en kleine katjes en planten en zaden en handgemaakte ambacht spullen en veel prullaria...maar ook veel toeristen. Ja echt, dat is de eerste keer dat we zoveel toeristen bij elkaar zien, want meestal voelen we ons nogal een vreemde eend in de bijt hier in Borneo.