vrijdag 21 januari 2011

THREE SISTERS - BLUE MOUNTAINS 21-01-11

Volgens de legende was er ooit een tovenaar die drie zusjes  elk in een steen omtoverde om hen zo van de ongewenste avances van drie jongemannen te beschermen. Maar voor de tovenaar de spreuk weer kon terugdraaien, stierf hij en de zusjes...die vormen vandaag de dag een imposante rotsformatie midden in de Blue Mountains.

De Jamison Valley, aan de voeten van de Three Sisters kan je ontdekken of door de kabellift  met glazen vloer naar beneden te nemen, of via de oude spoorlijn (vroeger werd er steenkool gewonnen in de vallei) of gewoon door te voet de berg van 52° af te dalen. Wij kiezen voor het laatste want de vorige opties vinden we nogal prijzig en gewoon naar beneden wandelen, daar is niets moeilijk aan en vermoeiend is dat nu ook weer niet hé.
Eens beneden vinden we een 'boardwalk' die tussen het oude mijnwerkersdorp en het regenwoud kronkelt. Als we er na een uurtje uitgewandeld zijn willen we het treintje terug naar boven nemen, maar bij nader inzicht...waarom wadelen we gewoon niet terug. Dan hebben we onze workout voor vandaag gehad en $22.00 uitgespaard.
Zo gezegd zo gedaan en na 30 minuten (ipv 50 zoals staat aangegeven) staan we al terug boven, maar amaai zeg, al die trappen kruipen nogal  eens in mijn benen! Als dat morgen maar goed komt met die kuiten.



















In de namiddag rijden we zo'n 200 km naar het zuiden naar Kangaroo Valley. Een prachitge vallei in het nog steeds heel groene Australië. Ja dat moet ik toch eens zeggen. Australië ziet er heel anders uit dan ik verwacht had, maar versta me niet verkeerd, ik ben aangenaam verast. Ik had een dor en plat woestijnlandschap verwacht, maar we zitten midden tussen de groene heuvels.

De Bendelee camping, ook weer gratis, ziet er ook niet slecht uit. Eigenlijk ziet ze er zo goed uit dat we meteen besluiten om ons tentje weer op te zetten en hier een dag langer te blijven ipv in de auto te slapen en morgen weer door te gaan.

donderdag 20 januari 2011

MEGALONG VALLEY - BLUE MOUNTAINS 20-01-11

Gisteren toen we vertrokken was het aan het regenen en volgens de weervoorspellingen zou het dat de rest van de week blijven doen. Echt een mooi vooruitzicht om te gaan camperen...!
Maar het valt  reuze mee. Net  toen we de Megalong Valley inreden kwam de zon erdoor en het uitzicht was er gewoon spectaculair. Een bergketen bedolven onder een ruwe wildernis met adembenemende uitzichten.
De gratis camping waar we staan is ook niet niks. Een echte 'bushcamping'  aan een riviertje met als enige luxe een dropoff wc - diepe put waarop een deksel is gemetseld  voorzien van wc papier maar geen wc verfrisser! Voor de rest is er niks, ook geen volk... het is hier echt erg vredig en mooi en rustig maar morgen willen we toch al verder, want straks vereenzamen we nog! (Neeje, eigenlijk durven we er niet  op uit trekken en onze tent helemaal alleen achter laten. En hier zo maar zitten zitten , dat is het nu ook  weer niet hé) 
Maar wat het weer betreft; onze tent doorstaat 's nachts met glans de 'waterproof test'. 



dinsdag 18 januari 2011

GOSFORD 19-01-11

We zijn klaar voor onze landtrip door Australiê. Enfin klaar...de Narid hangt aan de mooring in Gosford. Onze auto staat er ook - die hadden we al eerder naar Gosford gereden- en die is helemaal gepakt en gezakt. Alleen wij  zijn er niet klaar voor. Het  voelt raar om onze boot voor 2 tot 3 maanden achter te laten en de luxe aan boord - douche, wc, elektriciteit...-te ruilen voor een tent op een campingske.
Maar sebiet beginnen we er toch aan. We starten met een try out in de Blue Mountains en zakken van daaruit naar Melbourne, Adelaide en dan waarschijnlijk helemaal naar het westen van Australië naar Perth. We gaan dus niet in de richting van de overstromingen, want we hebben al water genoeg gezien de laatste 2.5 jaar.
We nemen ook onze laptop mee en zullen proberen om het dagboek een beetje bij te houden, maar of dat gaat lukken...dat kunnen we niet beloven.
Soit...we zijn ermee weg.

vrijdag 14 januari 2011

SYDNEY 11-01-11

Afgelopen zondag zijn we onze auto gaan ophalen in Gosford. De stokoude Holden Commodore 3.8L /V6. Hoewel niet onze eerste keus kan Dirk de krachtige V6 wel appreciëren en hoewel oud rijdt hij heel soepel en goed.
Maar ’s maandags zijn we al helemaal niet meer zo gelukkig met onze nieuwe aankoop. Midden in het drukke stadsverkeer houden de remmen er ineens mee op. Shit….en we hebben nog geen verzekering voor schade aan derden (wel personen, dat is verplicht en zit in de rego).
Heel voorzichtig rijden we naar de dichtstbijzijnde Holden garage om ze te laten nakijken, maar die hebben vandaag geen tijd voor ons. Maar omdat de remmen af en toe uitvallen en niet constant weg zijn, denkt Dirk dat er ergens een luchtbel in de leiding zit en besluit om ze zelf te  ontluchten. De thermostaat is trouwens ook kapot, maar die hebben we al nieuw gekocht en ging Dirk sowieso al zelf vervangen.
Woensdag, nadat de remmen en de thermostaat in orde zijn, verliezen we de koelvloeistof. Radiator stuk? Nee want we vinden geen lek. Join de culas naar de kloten? Zou kunnen maar we gokken op een luchtbel in het koelingsysteem en blijven positief denken.
Ondertussen hebben we al een tent, stoelen en allerlei campinggerij gekocht en zijn bijna klaar om aan onze landtocht te beginnen, maar zijn al het vertrouwen in onze auto kwijt.

wordt vervolgd..........

SYDNEY 06-01-11

We moeten eerst komen kijken naar de Holden Commodore, zegt Kate, want als we hem zien willen we hem misschien niet meer. Het is ene grote roestbak, maar met een motor in prima staat en hoewel al 20 jaar oud, staan er nog maar 260.000 km op de teller. De auto is van Kate’s moeder geweest en daarna van haar tante. Dus van twee oude vrouwtjes die er altijd heel voorzichtig mee hebben gereden. Hij is zo geroest omdat hij altijd geparkeerd heeft gestaan aan het strand en is dus eigenlijk 20 jaar lang lichtjes gezandstraald geweest. Het is dan ook maar heel oppervlakkige roest, maar het is inderdaad geen gezicht.
Maar ach wat, voor 500 AUD zijn we nu ook weer niet zo kieskeurig hé.
Oké zegt John, dan zal ik de papieren nog in orde maken, want de rego is vervallen.
In Australië is de rego zoiets als bij ons de wegentaks, de technische control én een verplichte verzekering aan derden in één. Je kan dat per 3 maanden verlengen, maar in dit geval is de rego vervallen en moet de auto eerst een nieuwe blue slip en pink slip hebben.
Geen probleem volgens John en hij belooft ervoor te zorgen.
Twee dagen later is hij ermee klaar en mogen we onze auto komen ophalen, maar moeten nog wel 1300 AUD extra betalen voor de hele paperassenwinkel.
Watblieft…! Zoveel geld voor een auto van maar 500$!!!
Maar ja, we zijn voor een heel jaar verzekerd en als we de auto ondertussen verkopen is het de gewoonte om de rego mee te verkopen. Of als we de auto naar een sloper brengen, krijgen we 500 $ aan wrakwaarde en kunnen de overschot van de rego terug recuperen.
Dus als we er nu een maand of twee mee kunnen rondrijden krijgen we een hoop geld terug en zijn we er goedkoop vanaf.

SYDNEY 05-01-11

We gaan nog één keer naar een auto kijken.
In Merrylands, 30 minuten rijden vanuit Sydney met de trein, staat een 4x4 Mitsibushi Pajero van ’97 voor 5500 AUD.
Als dit niks wordt, hebben we besloten, dan gaan we in op het aanbod van vrienden van vrienden en nemen hun oude Holden stationwagen over voor 500 AUD.
Nu de Pajero. Op het eerste zicht ziet hij er niet slecht uit, maar op het tweede zicht…hmm…nee toch maar niet. De motor draait niet mooi en één van de voorwielen is helemaal scheef uitgelopen. Dat komt niet goed, zegt Dirk, daar kunnen we nog veel problemen mee krijgen. Bovendien staan er al 450.000 km op de kilometriek en als wij er nog eens 20.000 extra bij zetten, krijgen we de auto naderhand aan de straatstenen niet meer kwijt.
Oké, dat was het dan. Het wordt dus geen 4WD om mee door Australië te rijden en in het zand te ravotten, maar een gewone ordinaire stationwagen met tentje. We hebben er wel een beetje spijt van maar we kunnen niet blijven zoeken hé. Trouwens, die Holden is waarschijnlijk een veel verstandiger keuze. We kunnen er nooit niet veel geld mee verliezen en houden nu zelfs nog wat geld over om af en toe in een motelleke eens lekker te slapen en te douchen.

BEGIN VAN HET NIEUWE JAAR 2-1-11

We ontdekken Chinatown en de Paddington Market. Terwijl heel Sydney nog aan het bekomen is van de feesten bruist dit deeltje van de stad van het leven.
In Paddy’s Market vindt je zowat alles. Van souvenirs, pruiken, speelgoed en goedkope kleding tot fashion items, toko’s en slagers. Maar onder in het gebouw is een verse fruit- en groentemark en die is vooral interessant. Hier vindt je groenten aan zo maar eventjes 1/3 van de winkelprijs!
We gaan ook als echte toeristen eens eten op de vismarkt, maar dat valt een beetje tegen. Na al die zelfgevangen vis stellen de fish and chips hier niet veel voor.
Voor de rest hangen we een beetje rond in Glebe en kunnen het appreciëren dat, ondanks dat zondag en maandag officiële feestdagen zijn in Australië, het leven hier gewoon doorgaat.

OUD EN NIEUW 31-12-10

Oud en Nieuw in Sydney. Ik heb er nog altijd geen woorden voor gevonden om het te beschrijven. Spectaculair , fantastisch, onvergetelijk, prachtig…allemaal waar en nog veel meer ook, maar een beetje afgezaagd hé. Laat ik eens anders proberen:
Vanaf ’s middags zakken er 1, 5 miljoen mensen af naar de Harbour Bridge – wij zijn er al van gisteren, kwestie van zeker op de eerste rij te zitten - om het grootse vuurwerk ter wereld te zien. Overal feestjes, in de parken en op de boten in de haven. Nog nooit heb ik zoveel boten tegelijk op het water gezien en uitgezonderd een paar kleine akkefietjes gebeuren er geen ongelukken! Maar de sfeer hangt er al goed in
Om 9 pm het eerste vuurwerk. Wauw! Maar dat was maar voor de kinderen en om even te oefenen.
Maar dan bij de jaarwisseling: 25.000 vuurpijlen worden er na middernacht afgeschoten, 11.000 vuurwerkbommen gebruikt en 100.000 speciale vuurwerk effecten worden ingezet. De explosieven worden op 130 verschillende plekken tot ontsteking gebracht.
Omdat het niet mogelijk is om dat allemaal met de hand te doen zorgen twaalf computers er voor dat het vuurwerk precies op tijd wordt ontstoken en er is 60 kilometer kabel aangelegd om er voor te zorgen dat ze hun 10.000 cues kunnen afgeven.
Gewoonweg spectaculair en ….
Wij zaten dan ook nog eens met 20 man op de Innforapenny die speciaal voor het vuurwerk naar Sydney was gezeild. Peter en Penny hadden een paar vrienden meegenomen en hun dochter met haar verloofde Jack. Én de ganse band waar Jack in speelt én de vriendinnetjes van die gasten. Enfin, ambiance te over dus en een nieuwjaar om nooit meer te vergeten.
 

maandag 3 januari 2011

TUSSEN KERST EN NIEUW 27 tot 30-12-10



Tussen kerst en nieuwjaar zoeken we nog wat verder naar een auto. Maar hoe langer we zoeken hoe meer we ervan overtuigd geraken dat het bijna onmogelijk is om een goede auto aan een aanvaardbare prijs te vinden.
Maar we geven niet op. We blijven op internet rondsnuffelen en struinen de Kings Cross carmarket af, tot we ons goesting (en die van onze portemonnee) gevonden hebben.

BOXING DAY 26-12-10

Boxing Day, of tweede kerstdag, betekend in Sydney naar de start van de prestigieuze ‘Rolex Sydney Hobart Yacht Race’ gaan kijken.
Duizenden mensen komen ervoor naar de haven en iedereen die iets bezit dat drijft gaat het water op. Ook wij gaan kijken en nogal vroeg op de dag ankeren we in Obelisk Bay, vlak aan de Heads – de uitgang van Sydney Harbour. Als we ons anker droppen ligt er nog maar één boot, maar dat duurt niet lang. Twee uur later zijn we omsingeld met op zijn minst 50 boten en is het er een drukte van jewelste.
Als het startschot van de race weerklinkt wordt het nog gekker. Eerst passeren de deelnemers en dan volgen er wel honderden boten,achter de racers mee de haven uit. Alles ondereen en tussendoor. Gewoonweg magnifiek!


KERSTDAG 25-12-10

Met de helft van de gasten van gisteren vieren we Kerstdag in het park.
Van onze gastvrouw hebben we gisteren nog de overschot van de vis en worstjes meegekregen, maken elk zelf nog gauw een salade of ander bijgerecht en houden een grote picknic- bbq in het park op het einde van de baai.
Kerstmis vieren bij 30° onder een stralende zon in de open lucht voelt niet echt aan als kerstmis, maar niettemin is het één groot feest.

KERSTAVOND 24-12-10



Kerstavond in Sydney is een unieke belevenis.
De familie Rabbitts van de Cammeray Marina geeft een kerstfeestje voor de wereldzeilers.
Onze gastheer en vrouw wonen boven het kantoor van de marina en we worden gewoon met zijn allen uitgenodigd bij hen thuis. Bovendien zorgen zij nog eens voor al het drinken en een vis-bbq. Op hun terras hebben ze een klein zeilbootje staan, gevuld met blikjes bier en flessen champagne die tussen het ijs drijven en iedereen mag nemen wat hij wil. Schol!
Het enige wat ze vroegen is dat iedereen die komt een nationaal gerecht meebrengt (wij hebben gehaktballetjes met krieken gemaakt .
Wanneer iedereen er zowat is en het huis afgeladen vol zit met +/- 50 man en de eettafel vol met de heerlijkste gerechten, vliegen we er in. En dat het een ongelooflijke, onvergetelijke en gezellig kerstavond is…dat moet ik waarschijnlijk niet meer vertellen hé.




 

MANLY 22 en 23 dec

We zeilen een uurtje –eigenlijk gewoon het hoekje om – tot Manly in North Harbour en komen eindelijk ‘A Small Nest’ tegen.
De familie Stellamans - Willem, Haïke, Sepke, Ward en Flor hadden we heel eventjes van ver in Panama gezien en dan niet meer. Maar onderweg op de Pacific hebben we heel veel over hen gehoord. Telkens als we tegen iemand zeiden dat we van België kwamen kregen we het volgende antwoord: Ah België!…we zijn pas A Small Nest tegengekomen, een Belgische familie met 3 kinderen.

Maar ze waren telkens juist weer vertrokken als wij ergens aankwamen.
Achter een eigen gebrouwen Belgisch pintje bier – en de Willem zijn bier mag er wezen – en met nog eens een echte Vlaamse babbel erbij voelen we ons bijna weer thuis. Helemaal als we dan nog eens samen naar de Aldi gaan winkelen, die er net zo uit ziet als bij ons!

BONDI BEACH 21-12-10

Bondi Beach, 10 km ten westen van Sydney centrum, bewoond door backpackers, billionaires, surfers en zonnekloppers zou één van de meest selectieve en opwindende stranden van Sydney zijn. Je kan er gezellig rondslenteren tussen de talrijke surfwinkels, onderwijl even uitrusten op een van de vele leuke terrasjes of gewoon langs de promenade de zonovergoten en onbezorgde levensstijl van Bondi opsnuiven.
Hmm…lijkt een beetje op het Knokke Zoute van Sydney, moeten we zeker eens naartoe dan. We hebben trouwens een hele hoop 4x4’s gevonden op het internet die daar te koop staan, van al die backpackers die terug naar huis moeten. Dus lijkt het een goed idee om er meteen vandaag eens te gaan kijken.
Nu, als we er zijn valt het toch een beetje tegen. Het lijkt inderdaad op Knokke en het is er gezellig druk en het voelt zelfs een beetje als een dagje op vakantie zijn, maar we vinden er geen enkele auto te koop!
We verwachtten er een grote parking of zoiets te vinden waar al die vakantiegangers samenkomen en kamperen, maar er mag helemaal niet gekampeerd worden in Bondi.
Zelfs in de hostels vinden we geen advertenties van auto’s die te koop staan…Raar, waar zitten al die gasten dan? En waar staat die hunne 4WD dan geparkeerd?
Nu ja, Bondi; Been there, seen it... maar niet gevonden wat we zochten.
Tot we thuiskomen en op internet het volgende vinden:

   Toyota 4 Runner for sale
    Year: 1991
    Km: 240.000
    Price: 4400 AUD!

Yesss! Dat is wat we zoeken
    Phone number: ….. (geen)
    Address: Bondi Beach !!!!

Is dat nu niet typisch!!!

SYDNEY 20-12-10

We beginnen met op het internet te zoeken naar een auto. We willen namelijk onze Narid voor een maand of drie aan een mooring parkeren en per auto door Australië trekken. Eerst naar Melbourne, dan verder naar Perth en dan….dat zien we dan wel. We dachten eerst aan een campervanneke, maar Peter raadt ons een grote 4WD aan en een tentje om in te slapen. Dan kunnen we offraod de outback in en eigenlijk…na al dat water lijkt het ons inderdaad wel fun om voor de verandering eens in het zand te gaan spelen. Dus zoeken we nu naar een Toyota Landcruiser of zoiets in die genre, maar dat gaat precies nog niet gemakkelijk worden. De auto’s die qua prijs in ons budget zitten zijn allemaal 20 jaar of ouder! Och dat is normaal zeggen ze ons, hier in Australië gaat ne auto lang mee, het klimaat is hier zo droog en die oude krengen roesten hier niet hé. Ja ja, dat kan allemaal wel zijn, maar krijgen we zo’n antiek ding wel terug verkocht na een paar maand?

THUIS BIJ PETER EN PENNY 18 en 19 dec

Peter en Penny hebben ons voor het weekend bij hen thuis uitgenodigd.
Meer dan een jaar geleden hebben we hen voor de eerste keer ontmoet in Curaçao en tot de Tuamotu’s zijn we hen regelmatig tegengekomen en hebben een erg leuke tijd samen gehad. Vanaf Fakara heeft Peter er dan een beetje meer speed achter gezet en twee maanden geleden heeft de Innforapenny zijn wereldomzeiling voltooid en is thuis gekomen in Gosford.
We zouden met de trein tot Gosford sporen maar wanneer we onze Australische buurman van onze plannen vertellen en vragen om onze Narid een beetje in ‘t oog te houden leent hij ons prompt zijn auto uit. Ja ongelooflijk… we kennen James welgeteld 20 min en krijgen al meteen zijn auto mee voor een gans weekend! En het gekke van heel de zaak is dat Dirk het aanbod aanneemt. Gewoonlijk laat die zoiets schieten, maar hier in Australië waar ze aan de verkeerde kant van de weg rijden en het stuur rechts staat wilt hij toch zomaar ineens met iemand anders auto midden in het drukke verkeer van Sydney rondrijden. Het eerst half uur is dan ook wel echt spannend, maar dat zul je je wel kunnen voorstellen zeker.
Enfin, zonder brokken geraken we in Gosford (90 km van Sydney) maar amaai, we hebben er zeker 20 km van in de file gestaan…op een zaterdag! Dat is nog erger als van Houthalen naar Brussel rijden. En dat in een land met maar 21.874.900 inwoners (nog niet eens 2 keer zo veel als in België) op bijna 8 miljoen km2 . Die wonen dan zeker bijna allemaal in Sydney of wat….
In het begin is het even raar om Peter en Penny bij hen thuis te zien – ipv op hun catamaran- maar het is ongelooflijk plezant om hen weer te zien en we worden met open armen ontvangen in hun droomhuis. Een villa vlak aan het water met een steiger in de tuin waar de Innforapenny vlak voor de deur aangemeerd ligt. Het wordt een fantastisch weekend en we worden vertroeteld dat het gene naam heeft. We mogen zelfs nog een paar dagen langer blijven, maar kunnen spijtig genoeg niet, want we hebben James beloofd zondagavond terug te zijn met zijn auto. Deju toch, hadden we toch maar de trein genomen…