30
Apr
2009
donderdag, april 30, 2009 5:23 pm
Eergisteren had Dirk aan onze nieuwe Turkse vrienden beloofd dat, als de Frypan Pizza die ik voor de eerste keer ging maken lekker was, hij het recept zou komen brengen.
Ja, tegenwoordig maken we veel gereed in de pan. Brood, cake, lasagne,…alles wat we vroeger in de oven staken, proberen we nu in de pan en meestal lukt dat nog ook.
We hebben wel een oven maar gebruiken die nog maar zo weinig mogelijk. Ten eerste duurt het bijna een half uur voor die warm is en warmer als 130°C wordt die niet. Daardoor moet alles veel langer in de oven blijven staan en verbruiken we veel gas. Ten tweede, als de oven opstaat wordt het binnen in de boot verschrikkelijk heet en omdat de oven naast de ijskast staat gebruikt deze laatste heel veel energie om koud te blijven. Dus om gas en elektriciteit te besparen en om onszelf niet kapot te zweten gebruiken we nu een pan met deksel ipv de oven.
Omdat belofte schuld maakt, de pizza was namelijk erg lekker, gaan we, als we van de bakker komen- er is hier in de marina een hele goede bakker en het hoeft nu niet altijd panbrood te zijn hé- even langs de ‘Orer’ met het recept:
1 ½ kop zelfreizende bloem
2 eetlepels olie
½ theelepel zout
1 ei
1/3 kop melk
Bloem, zout en olie mengen. In het midden van de bloem een kuiltje maken en het losgeklopte ei met melk erin gieten. Alles samen mengen tot je een zachte en gladde deeg bekomt. Het deeg in twee verdelen en met wat bloem uitrollen tot het in de pan past.
Tomatenpuree, basicilum en andere toppings naar eigen smaak en keuze over de bodem verdelen en op een zo klein mogelijk vuurtje bakken tot de kaas smelt.
Moet je zeker eens proberen, is gemakkelijk, heel lekker en snel klaar.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Vorige keer zijn we niet in Gros Islet geraakt, we zijn toen maar één volledige dag in St Lucia geweest en we wilden er eigenlijk wel naar de Friday Night Street Party gaan, maar het regende toen pijpenstelen dat we er maar vanaf gezien hebben.
Gros Islet is een klein vissersdorp ten zuiden van ‘the landings’, een poepsjiek hotelcomplex met private jachthaven en ten noorden van Rodney bay Marina en Rodney Bay Village dat uitpuilt van de Resorst en hotels.
Volgens de Pilot is dit dorp gespaard gebleven van het massatoerisme en vind je hier nog de echte St Luciaan.
Het is inderdaad nog een authentiek dorp met bouwvallige huisjes maar de tijd heeft hier toch ook niet echt stil gestaan want aan de rand van het dorp zijn ze volop nieuwe, grote huizen aan het bouwen. De mensen leven hier nog echt op straat en zitten vanaf hun voordeur met elkaar te keuvelen wat ons doet denken aan lang vervlogen tijden die wij eigenlijk nooit gekend hebben.
Tegen de avond begint het er lekker te rieken naar bbq en kunnen er niet aan weerstaan om een klein restaurantje binnen te stappen waar we de heerlijkste spareribs voor een prikje krijgen voorgeschoteld.
Gros Islet is een klein vissersdorp ten zuiden van ‘the landings’, een poepsjiek hotelcomplex met private jachthaven en ten noorden van Rodney bay Marina en Rodney Bay Village dat uitpuilt van de Resorst en hotels.
Volgens de Pilot is dit dorp gespaard gebleven van het massatoerisme en vind je hier nog de echte St Luciaan.
Het is inderdaad nog een authentiek dorp met bouwvallige huisjes maar de tijd heeft hier toch ook niet echt stil gestaan want aan de rand van het dorp zijn ze volop nieuwe, grote huizen aan het bouwen. De mensen leven hier nog echt op straat en zitten vanaf hun voordeur met elkaar te keuvelen wat ons doet denken aan lang vervlogen tijden die wij eigenlijk nooit gekend hebben.
Tegen de avond begint het er lekker te rieken naar bbq en kunnen er niet aan weerstaan om een klein restaurantje binnen te stappen waar we de heerlijkste spareribs voor een prikje krijgen voorgeschoteld.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Na het inklaren gaan we in Rodney Bay Marine (vlak bij de douane) op zoek naar een vriend van vrienden. We weten niet zeker of die nog in St Lucia is en al helemaal niet of die in Rodney Bay is, maar in de baai voor anker ligt hij zeker niet - daar hebben we al goed gekeken - en het geeft ons een goed excuus om eens door de jachthaven te wandelen.
De vriend van vrienden vinden we niet maar zien wel een Jeanneau Sun Fast ( = zelfde boot als de onze) met een zeer mooie en heel praktisch verlengde achtersteven.
We staan er een beetje jaloers op de kijken als de eigenaar van de boot ons in ‘t oog krijgt en spontaan aan boord uitnodigt. Trots vertelt hij hoe hij de waterlijn van zijn boot een beetje langer heeft gemaakt en dat hij nu, ondank hij wat overladen is (zoals wij) niet meer inboet op de vaarcapaciteit van de boot.
We krijgen iets te drinken en algauw zitten we gezellig in het Duits (hij spreekt geen Engels) Engels (zij spreekt geen Duits) Nederlands en Turks te babbelen met dit sympathieke koppel, maar hun namen ben ik vergeten, die waren iets te moeilijk om te onthouden.
De vriend van vrienden vinden we niet maar zien wel een Jeanneau Sun Fast ( = zelfde boot als de onze) met een zeer mooie en heel praktisch verlengde achtersteven.
We staan er een beetje jaloers op de kijken als de eigenaar van de boot ons in ‘t oog krijgt en spontaan aan boord uitnodigt. Trots vertelt hij hoe hij de waterlijn van zijn boot een beetje langer heeft gemaakt en dat hij nu, ondank hij wat overladen is (zoals wij) niet meer inboet op de vaarcapaciteit van de boot.
We krijgen iets te drinken en algauw zitten we gezellig in het Duits (hij spreekt geen Engels) Engels (zij spreekt geen Duits) Nederlands en Turks te babbelen met dit sympathieke koppel, maar hun namen ben ik vergeten, die waren iets te moeilijk om te onthouden.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Met de snelheden die we, sinds de romp weer mooi glad is, terug maken bij het minste zuchtje wind vermoeden we dat we een 3 uurtjes nodig zullen hebben om naar St Lucia te zeilen. Vanmorgen hebben we de autoriteiten weer op de hoogte gebracht van onze plannen, een winkelkar vol gewinkeld en in de bilge elk leeg blikje vervangen door een vol. -De lege blikjes zetten we altijd weer terug tegen het rammelen.
De eerste 2,5 mijlen gaan anders toch niet zo snel, daar moeten we al motorend de weg zoeken tussen de boeien en de koraalriffen maar eens er voorbij, hebben we geen reden tot klagen.
Doordat we ons 4 mijl misteld hadden en geen rekening hadden gehouden met het eerste stukje, doen we er een uurtje langer over dan gedacht.
Juist op tijd om aan het eten te beginnen, vindt Dirk, want die heeft sinds vanmorgen al zin in die biefstuk die in de frigo zit met gebakken patatjes en een fris slaatje.
De eerste 2,5 mijlen gaan anders toch niet zo snel, daar moeten we al motorend de weg zoeken tussen de boeien en de koraalriffen maar eens er voorbij, hebben we geen reden tot klagen.
Doordat we ons 4 mijl misteld hadden en geen rekening hadden gehouden met het eerste stukje, doen we er een uurtje langer over dan gedacht.
Juist op tijd om aan het eten te beginnen, vindt Dirk, want die heeft sinds vanmorgen al zin in die biefstuk die in de frigo zit met gebakken patatjes en een fris slaatje.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek De zon viert zondag vaandaag!!
We zijn wakker geworden door het gekletter van de regen op het dek en nu regent het wel niet meer, maar er is nergens een straaltje zon te bespeuren. Wel veel wind in de ‘Cul-du-Sac du Marin’, -heb juist eens opgezocht wat dat nu eigenlijk betekent want zeg nu eerlijk…; klint nogal raar hé, maar volgens ‘Prisma’ is dat een doodlopende steeg en dat klopt wel, want je kunt hier niet verder meer met de boot.
We dachten om vandaag eens met ons Bieke heel die Cul-du-Sac te verkennen want die is wel groot en mooi afgezoomd met mangroove maar daar is het het weer niet voor.
Uiteindelijk doen we vandaag niks, een beetje lezen, een beetje rusten, cinema houden en koken.
Stom dat we ons zaterdag niet meteen hadden uitgeklaard want nu moeten we wachten tot morgen voor we weg kunnen. Maar ja…we hadden niet verwacht dat onze stuurautomaat zo snel zou gerepareerd zijn en het lijkt ons ook geen slecht idee om morgen, in de laatste Franse supermarkt op onze weg (althans toch voor een tijdje), onze voorraad groenten in blik weer wat aan te vullen.
We zijn wakker geworden door het gekletter van de regen op het dek en nu regent het wel niet meer, maar er is nergens een straaltje zon te bespeuren. Wel veel wind in de ‘Cul-du-Sac du Marin’, -heb juist eens opgezocht wat dat nu eigenlijk betekent want zeg nu eerlijk…; klint nogal raar hé, maar volgens ‘Prisma’ is dat een doodlopende steeg en dat klopt wel, want je kunt hier niet verder meer met de boot.
We dachten om vandaag eens met ons Bieke heel die Cul-du-Sac te verkennen want die is wel groot en mooi afgezoomd met mangroove maar daar is het het weer niet voor.
Uiteindelijk doen we vandaag niks, een beetje lezen, een beetje rusten, cinema houden en koken.
Stom dat we ons zaterdag niet meteen hadden uitgeklaard want nu moeten we wachten tot morgen voor we weg kunnen. Maar ja…we hadden niet verwacht dat onze stuurautomaat zo snel zou gerepareerd zijn en het lijkt ons ook geen slecht idee om morgen, in de laatste Franse supermarkt op onze weg (althans toch voor een tijdje), onze voorraad groenten in blik weer wat aan te vullen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Eerst inklaren en dan met de stuurautomaat naar Diginav, een marine-elektronica zaak die Raymarine producten verkoopt.
De tandwielkas valt volgens Mr Diginav niet onder garantie maar… gelukkig voor ons, zegt hij heeft hij zo een kastje 2de hands liggen. Hij verzekert ons ook dat die tandwielen nog dikwijls zullen breken en dat er in zo’n kastje 3 lagen tandwielen zitten en vermits alleen de onderste rij wielen stuk gaan kunnen we met zo’n reserve kast 3X de stuurautomaat herstellen. Goed nieuws dus, zegt hij er nog bij, voor €92 (slik) ben je er voor een paar keer vanaf.
Waar je ook heel goed moet mee oppassen met dit model van stuurautomaat, gaat hij verder, is dat je geen kogeltjes verliest die in de ring zitten, die op het stuurwiel gemonteerd staat. Als je nog maar één kogel kwijt bent heb je al problemen en werkt de automaat niet meer naar behoren. Doe die ring dus nooit open in de kuip, maar ga naar binnen, want gegarandeerd vallen de kogels eruit en rollen via de loosgaten het water in.
Ja , dat klopt…wij zijn er zo drie kwijtgespeeld.
Niet goed, niet goed…maar…ik heb er nog liggen en die krijg je gratis van mij.
Verder raadt hij ons aan om nog een reserve drijfriem aan te schaffen want die leven meestal ook niet lang en zijn niet overal te krijgen.
Tenslotte vraagt hij ons of dit onze enige stuurautomaat aan boord is.
‘Nee nee’, zeggen we, ‘we hebben nog een windvaan’.
‘Goed goed, want als je met alleen de deze de wereld wilt rondzeilen zul je niet ver geraken hoor.’
De tandwielkas valt volgens Mr Diginav niet onder garantie maar… gelukkig voor ons, zegt hij heeft hij zo een kastje 2de hands liggen. Hij verzekert ons ook dat die tandwielen nog dikwijls zullen breken en dat er in zo’n kastje 3 lagen tandwielen zitten en vermits alleen de onderste rij wielen stuk gaan kunnen we met zo’n reserve kast 3X de stuurautomaat herstellen. Goed nieuws dus, zegt hij er nog bij, voor €92 (slik) ben je er voor een paar keer vanaf.
Waar je ook heel goed moet mee oppassen met dit model van stuurautomaat, gaat hij verder, is dat je geen kogeltjes verliest die in de ring zitten, die op het stuurwiel gemonteerd staat. Als je nog maar één kogel kwijt bent heb je al problemen en werkt de automaat niet meer naar behoren. Doe die ring dus nooit open in de kuip, maar ga naar binnen, want gegarandeerd vallen de kogels eruit en rollen via de loosgaten het water in.
Ja , dat klopt…wij zijn er zo drie kwijtgespeeld.
Niet goed, niet goed…maar…ik heb er nog liggen en die krijg je gratis van mij.
Verder raadt hij ons aan om nog een reserve drijfriem aan te schaffen want die leven meestal ook niet lang en zijn niet overal te krijgen.
Tenslotte vraagt hij ons of dit onze enige stuurautomaat aan boord is.
‘Nee nee’, zeggen we, ‘we hebben nog een windvaan’.
‘Goed goed, want als je met alleen de deze de wereld wilt rondzeilen zul je niet ver geraken hoor.’
Leave a comment »
Category: Geen rubriek 
Om 09.00 staan we weer netjes op post. Dirk aan de ankerlier en ik achter het stuur en een kwartiertje later dobberen we met klappende zeilen rond op een spiegelgladde zee. Af en toe krijgen we een windstoot en stuiven dan vooruit maar meestal moeten we zelf blazen en vorderen we niet zo snel.Tegen de middag gaat het beter, veel beter zelfs want hoewel ze niet consequent waait hebben we wel wind.
Bij Pointe du Diamant, daar waar de kust van Martinique afbuigt naar het oosten krijgen we stroom mee. Leuk…maar met de golven tegen en een wind die zich ineens laat gelden en heel scherp binnen komt resulteert dit in een hele gekke zee waarover onze Narid een beetje onbeholpen huppelt.
De laatste 10 nm’s draait de wind nog een beetje, of nee..draait onze koers nog een beetje en moeten we opkruisen naar Le Marin waardoor we er gelijk 20 nm’s van maken.
Toch gaan we lekker en is het nog eens leuk om wat actiever te zeilen want meestal stellen we één van de stuurautomaten in en gaan er bij zitten tot we er zijn. – We moeten natuurlijk wel constant opletten wat er rondom ons gebeurt en de zeilen moeten regelmatig bij getrimd worden maar het zeilen hier in de Cara ben is absoluut niet te vergelijken met zeilen op het Grevelingenmeer.
Om 17.00 zit het zeilen er voor vandaag op en blazen we in de kuip, achter ons anker, uit van een toch wel weer mooie dag.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Vannacht waaide het zo erg dat onze Narid de ganse nacht aan haar anker heeft liggen trekken en sleuren en daarstraks vlogen we zowat de baai uit maar nu is het gedaan. De wind is weeral op!
Is hier toch wel raar in de Cara ben ‘het Zeilers Paradijs’. De ene keer waait ge hier uit uw slippers en de andere keer niks. De weersvoorspellingen hier moet je ook altijd met een korrel zout nemen, meestal voorspellen die nogal eentonig een 4 bf noordoostenwind of zuidoostenwind maar dikwijls waait het een 5 tot 10 knopen harder of helemaal niet. Als je langs een eiland zeilt dan moet je al helemaal geen rekening houden met de voorspellingen want daar waait het afhankelijk van de vorm en de topografie van het land en kan de wind van alle kanten komen.En vandaag speelt ze dus danig met ons voeten of beter, met onze zeilen.
Het is motor op, motor af, zeil uit, zeil in, motor terug op en zeil binnen, motor uit en zeil uit en…en ja, zelf sturen want de noodoplossing van de stuurautomaat heeft het al begeven en zonder wind stuurt de windvaan (what ’s in a name) niet.
We gaan aan een slakkengangetje voorruit en komen weer net te laat in St Pierre aan, maar dat is zo erg niet meer want ankeren in het donker gaat hoe langer hoe beter.
Is hier toch wel raar in de Cara ben ‘het Zeilers Paradijs’. De ene keer waait ge hier uit uw slippers en de andere keer niks. De weersvoorspellingen hier moet je ook altijd met een korrel zout nemen, meestal voorspellen die nogal eentonig een 4 bf noordoostenwind of zuidoostenwind maar dikwijls waait het een 5 tot 10 knopen harder of helemaal niet. Als je langs een eiland zeilt dan moet je al helemaal geen rekening houden met de voorspellingen want daar waait het afhankelijk van de vorm en de topografie van het land en kan de wind van alle kanten komen.En vandaag speelt ze dus danig met ons voeten of beter, met onze zeilen.
Het is motor op, motor af, zeil uit, zeil in, motor terug op en zeil binnen, motor uit en zeil uit en…en ja, zelf sturen want de noodoplossing van de stuurautomaat heeft het al begeven en zonder wind stuurt de windvaan (what ’s in a name) niet.
We gaan aan een slakkengangetje voorruit en komen weer net te laat in St Pierre aan, maar dat is zo erg niet meer want ankeren in het donker gaat hoe langer hoe beter.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Omdat het er gisteren niet meer van gekomen is om de windvaan (= onze derde man die niet eet of drinkt of energie verbruikt maar zolang er wind staat feilloos stuurt) terug te monteren staan we vandaag maar een beetje vroeger op.
Vlak voor Gerard en Ria op bezoek kwamen hadden we de windpilot gedemonteerd . We moeten namelijk kiezen, of de zwemtrap of de pilot en omdat de pilot een beetje ongelukkig staat om van ons Bieke over te stappen op de Narid hebben we toen voor het eerste gekozen. -Was ook wel gemakkelijk om niet steeds ‘pas op.daar niet aan vastnemen en .te hoeven zeggen, want de vaan en de stang waar die op staat zijn een beetje fragiel - Maar nu de elektronische stuurautomaat ons in de steek heeft gelaten zetten we onze derde man dus terug op post.
Het is wel een beetje wringen en vloeken en.want ondertussen zijn er een paar moeren verzilt maar met heet water en een beetje geduld lukt het wel.
Tegen 9.00 zijn we gereed en kunnen weer ankerop gaan. Met een perfecte oostenwind van rond de 23 knopen en onze boeg in een hoek van 180° donderen we naar beneden van de kaart. We merken goed dat de romp van de Narid weer zuiver is want we gaan lekker. tegen snelheden van 7 tot 7,5 knoop.
Als we onderweg dan ook nog een
dinsdag, april 21, 2009 4:42 pm
Vrijdagavond waren we bij Henk en Angela uitgenodigd op de spaghetti en Henk vertelde ons dat ze de rum van hier niet te drinken vinden.
Bob, de vader van Marcel die samen met zijn zoon op de ‘Feeks’ rond cruist en die ook op de spaghettiavond waren uitgenodigd viel Henk bij.
‘Veel te straf en niet binnen te krijgen’.
‘Wij maken van de witte rum Ti Punch’ zei Dirk ‘zoals ze hem op Martinique drinken en nog eens extra verdunt met wat water is die heel lekker en zéér drinkbaar.’
‘Ti Puch? Nog nooit van gehoord, noch geproefd’
‘Awel’ zei Henk ‘als jullie hem lekker vinden dan krijg je van mij onze fles’.
‘Wel’ antwoordde Dirk ‘ wacht nog effe met je fles weg te geven, kom eerst bij ons Ti Punch drinken en zie dan of je nog van je fles vanaf wilt.’
Zo gezegd zo gedaan en vanmiddag zitten we gezellig met zijn zessen in onze kuip van een glaasje Ti Punch (= 1/4 rietsuikersiroop, ¾ witte rum, een beetje limoensap + schijfke limoen en voor degene die wil, wat water naar eigen smaak) te nippen die precies bij iedereen in de smaak valt.
We liggen, net zoals de Mi Dushi en de Feeks geankerd voor de marina van Guadeloupe en recht over de commercieële haven. Meestal is het hier heel rustig, behalve als er een loodsboot of zeecontainerschip passeert, dan krijgen we te maken met een hekgolf die een swell veroorzaakt waarvan je huisraad en flessen die per ongeluk op tafel staan beginnen van rond te vliegen.
Op een gegeven moment komt er weer zo’n loods voorbij die alle geankerde zeiljachtjes doet dansen en zien we dat de ketting van de Mi Dushi breekt
Jezus zeg…!
Henk en Angela spurten naar hun boot om hem in veiligheid te brengen en Marcel en Dirk gaan meteen op zoek naar het anker dat ergens op de bodem ligt maar komen met lege handen terug.
Wat een pech voor Henk en Angela dat ze anker en ketting kwijt zijn maar wat een geluk dat ze vlakbij waren en niet ergens ver weg aan land en dat ze meteen konden ingrijpen.
We hebben geen flauw idee vanwaar het komt en we snappen het eigenlijk niet goed maar er staat weeral water in de bilge. Vorige keer had Dirk de dop van de achterste watertank dichtgeplakt met siliconen en we dachten dat het daarmee zou opgelost zijn, maar blijkbaar nog niet. Hij gaat nog eens op zoek naar een fit of lek maar kan helemaal niks vinden en smeert nog maar een streepje extra siliconen rond de stop, dat kan zeker geen kwaad en wie weet helpt het wel. De overloop van de bilge in de achterste kooi (waarin de watertank ligt) maakt hij ook dicht. Als er dan nog eens water lekt dan kan dat niet meer helemaal naar voor lopen en hoeven we niet meer héél de boot droog te maken want wij worden dat eigenlijk een beetje beu om om de vijf botten de bilge te poetsen en de voorraad blikjes (die erin liggen) worden er roestig van.
Het volgende probleem van vandaag is de automatische stuurautomaat. Eergisteren, toen we van Les Saintes kwamen, heeft die op het laatste stuk ‘foert’ gezegd na amper zes maanden dienst. Weet je nog, op de Golf van Biskaje had de oude het begeven en in La Coru a hebben we toen een spiksplinternieuwe gekocht.
Dirk haalt hem uit elkaar en bekijkt hem eens goed en komt tot de conclusie dat het tandwielkas stuk is. Verder prutsen doet hij er niet aan want we hopen dat hij in garantie kan gemaakt worden. Na een half jaar al kapot gaan is wel heel rap hé.
Als noodoplossing hermonteert hij de motor van de oude stuurautomaat, waarvan de koerscomputer het niet meer deed, maar de hendel om hem aan of af te zetten hapert ook een beetje. Met een koordje hier en daar hopen we dat het wel zal lukken voor eventjes…tot in Marin (Martinique) waar een dealer van Raymarine zit.
Vandaag wordt het een rondje Guadeloupe met de auto.
De eerste halte is het ‘Musée du Rhum’.
Je kan toch niet zeggen dat je de Cara ben hebt gezien als je geen rum stokerij hebt bezocht hé!
Het museum bevat de Reimonenq Distillery, een insecten verzameling en modellen op schaal van belangrijke geschiedkundige zeiljachten. (wat die collecties met rum hebben te maken weet ik ook niet, maar ze zijn wel de moeite)
Het laatste gedeelte van het bezoek is het leukste gedeelte; onbeperkt proeven van verschillende soorten rum, alleen ben je wel snel uitgeproeft zo vroeg op de dag.
Na een klein hapje (om de rum te doen zakken) gaan we voort naar Pointe Noire, volgens de gids een mooi stadje om even door te wandelen.
Na twee minuten zijn we er al door en rijden verder naar de ‘Route de la Traversée’. Deze weg gaat door het centrum van het eiland dwars door het Nationaal Park van Guadeloupe dat bestaat uit 17300 hectare bos. Een mooie bergrit in het regenwoud langs bamboestruiken, mahonie- en eucalyptusbomen.
Onderweg trakteren we onszelf op een kop warme chocolade in het ‘Maison du Cacao’ waar ze beweren dat hun brouwsel het meest lijkt op de heilige drank van de Maya’s dan eender wel drankje. Of dat echt zo is weten we natuurlijk niet, maar de chocolade is wel heel lekker en een krachtig tussendoortje.
Voor we terug naar Point-au-Pitre gaan maken we nog een laatste stop bij de ‘Cascades aux Ecrévisses’ een kleine junglewaterval die neerstort in een vijvertje waarin je kan zwemmen.
Gisteren na onze serieuze wandeling - die wel zeer de moeite was - zijn we nog 2,5 nm naar Terre de Haut gevaren zodat we vanmorgen nog brood en iets voor vanavond konden kopen. De dinghy steiger in Terre de Bas heeft namelijk de laatste storm niet overleefd en het was er niet zo simpel om aan land te geraken, plus ,Le Bourg vonden we zo gezellig dat we er nog eens naar toe gaan. We waren trouwens ook nog niet naar Baie de Pompierre geweest dat volgens de reisboek een buitengewoon mooi strand is en willen dat toch nog even gaan verifiëren.
Het strand is inderdaad heel mooi en zou gemakkelijk de locatie kunnen geweest zijn van de film ‘the Beach’ met Leonardo Di Caprio. Het is een U-vormige baai, beschermd door een rif met een (bijna) wit zandstrand gelegen inde schaduw van palmbomen waaronder leguanen een beetje koeltje zoeken. Eén van de mooiste stranden die we tot hiertoe gezien hebben!
Hoewel ze ons verwittigd hebben dat het vandaag geen ideaal weer is om naar Point-au Pitre te zeilen vertrekken we er kort na de middag toch heen maar…we moeten ze gelijk geven.
De wind valt nog mee, 5bf noordoost - scherp maar niet tegen - maar de golven komen recht op de neus binnen en laten ons geen snelheid maken. Er staat ook nog een knoop of twee stroom tegen en daardoor gaan we helemaal niet vooruit en worden zo weggezet dat we een paar slagen moeten maken om in Point-au Pitre te geraken. We hebben zeven uur nodig om 20 luttele nm’s te maken en moeten in het donker tussen de boeien onze weg zoeken. Om 20.00 liggen we eindelijk vast en zijn blij dat we aan het eten kunnen beginnen want zo’n dagje stevig zeilen maakt wel hongerig zeg!
Les Saintes bestaat uit zeven kleine eilandjes waarvan enkel de twee grootste, Terre de Haut en Terre de Bas, bewoond zijn.
Terre de Haut met Le Bourg als stad - waar we vorige week geweest zijn - is het hoofdeiland en is supergezellig, heel pittoresk en toeristisch. Terre de Bas daarentegen is veel rustiger, heeft twee kleine dorpjes maar staat bekend om de mooie wandelingen die je er kan maken.
Er is een weg van het dorp aan de oostkust naar het dorp aan de westkust maar er zijn ook verschillende wandeltracks dwars door de ruwe natuur. Een wandelingetje lijkt ons wel wat en we volgen zomaar lukraak een pad naar het andere dorp. De eerste honderd meter geen probleem maar dan gaat het pad ineens stijl naar boven en wordt het klimmen over de rotsen tot we helemaal boven zijn. We worden door het bos geleid en de track is prachtig maar amaai…het is een serieuze klim en al een geluk dat we één flesje water bij hebben, maar ééntje meer had zeker geen kwaad gekund.
Met grote dorst en honger komen we aan de andere kant aan maar buiten een winkeltje waar we water en een ijsje kunnen kopen is er niets te vinden.
Terug wat bijgekomen van de inspanning (op het heetst van de dag!!! ) nemen we de ‘route du nord’ terug maar stappen algauw de bus in wanneer die ons passeert.
Het was leuk in Dominica maar het is weeral tijd om terug richting Guadeloupe te gaan.
Marie Galante, een eilandje vlak voor Guadeloupe is de bestemming maar de wind komt zoals gewoonlijk vanuit de verkeerde kant. Hoe dat nu eigenlijk zit met die wind weet ik niet, maar die waait altijd verkeerd en niet alleen voor ons hé…we horen steeds iedereen klagen dat de wind slecht zat, zowel voor diegenen die zuidwaarts gaan als die, die de andere kant op gaan…!
Nu zitten we dus met een noordoostenwind en vermits Marie Galante van hieruit gezien ook noordoost ligt is dat weeral pal tegen wind. Dus eigenlijk heeft dat uitstapje naar Dominica niet veel uitgehaald ( behalve dat het een plezant uitstapje was) want we geraken nog niet in Marie Galante en verleggen dan ook onze koers en mikken op Terre de Bas, één van de eilandjes van Les Saintes.
Terre de Bas is wel goed bezeilbaar maar we kunnen niet echt zeggen dat we ernaartoe vliegen want we maken maar een gemiddelde snelheid van 4 knopen en hoe later op de dag hoe minder wind we krijgen. Afin, tegen 17.30 hangen we weer achter ons anker en de baai hebben we bijna helemaal alleen voor ons.
Terwijl Leen en Joan naar Indian River zijn - daar zijn wij bij ons vorige bezoek aan Dominica geweest - gaan we een paar foto’s maken in de voorstad van Portsmouth.
Allé voorstad.vroeger was Portsmouth de hoofdstad maar nu heeft het eerder de allures van een klein dorp en wat de suburb betreft, dat is eerder een verzameling tuinhuisjes. Eénkamerwoninkjes zonder stromend water - we zien de mensen jerrycan’s vullen aan het kraantje op straat - met een terrasje vooraan en een golfplatendak waar we in België onze kippen nog niet in zouden huisvesten maar die hier bewoond worden door een ganse familie.
Elke keer dat we hier rondlopen heb ik me er al over verwonderd en vind het nu toch hoog tijd worden om het eens vast te leggen op foto.
Tijdens de regenbui - het doet hier precies niet anders dan regenen - gaan we even schuilen in de beach bar restaurant ‘Big Papa’s’ en zien tot onze grote verassing de Mi Dushi liggen in de baai.
We wisten dat de Mi Dushi in de buurt was en hadden met hen over drie dagen afgesproken in Point au Pitre - Guadeloupe - en we wisten ook dat ze nu op Dominica in het zuiden lagen maar hier hadden we hen vandaag echt niet verwacht.
Als de regen even ophoudt gaan we Angela en Henk gauw gedag zeggen maar zoals altijd loopt dat gauw en even nogal wat uit. gelukkig hebben Leen en Joan een sleutel mee van de boots een tonijn vangen, goed voor +/- 1 kg gefileerd vlees, kan onze dag helemaal niet meer stuk.
Rond 16.00 zijn we al in Portsmonth (Dominica) en hoewel het nog vroeg op de dag is besluiten we toch om hier te overnachten. Als we verder door gaan is het weeral donker voor we aan de volgende ankerplaats komen en in een nachtje doortrekken hebben we geen zin, trouwens waarom zouden we, er is niemand die op ons wacht
zaterdag, april 11, 2009 6:39 pm
Eigenlijk willen we naar Marie Galante maar daarvoor komt de wind een beetje vanuit de verkeerde hoek. We hebben een oostenwind, een perfecte wind dus om naar Dominica te zeilen maar totaal verkeerd voor Marie Galante. We besluiten dan ook om toch maar naar Dominica te gaan en dan morgen of de dag erna van daaruit proberen Marie Galante te bereiken.
Het is ongeveer 20 nm dus ongeveer 4 uur zeilen en dus hoeven we ons niet te haasten. We springen nog even de winkel binnen voor wat kleine boodschapjes, de bakker voor warme baguettes en schepen tegen in 12.00.
Het tripje verloopt vlotjes, niet teveel wind en hoge golven en onze crew kan het zeilen precies wel waarderen.
Tegen het aperitief komen we aan en omdat het sibiet al weer donker gaat worden en we niets van de kant nodig hebben blijven we vanavond rustig aan boord
We zijn gereed om naar Dominica te zeilen maar bij een laatste blik in de Pilot lees ik dat ‘goede vrijdag’ en ‘Paasmaandag’ nationale feestdagen zijn in Dominica. Dat wil waarschijnlijk zeggen dat vanaf vandaag tot en met maandag alles gesloten is; van bakker, kruidenier tot restaurant en dat er geen bussen rijden over het ganse eiland. Nu was het eigenlijk de bedoeling om naar Portsmouth te zeilen en van daaruit met de bus naar Roseau, het zuiden, te gaan naar de markt, the Boiling Lake en Trafalgar
Falls, maar ja.dat zal nu dus niet gaan. Bovendien ziet het weer er ook nog niet zo fantastisch uit - het regent niet meer maar de zee heeft witte kraagjes - en hier in Les Saintes vervelen we ons nog niet.
Leen en ik gaan snorkelen bij de ferry die hier een tijdje geleden gezonken is. Voor Leen is het de eerste keer en in het begin is het wel een beetje wennen aan de bril en het pijpje en aan het kijken onder water en ademen onder water maar het duurt niet lang of ze is ermee weg, behalve dat de bril haar een beetje in de weg zit.
Meestal wordt een scheepswrak nogal snel ingepalmd door allerlei soorten visjes, maar ofwel zijn ze vandaag niet thuis ofwel ligt de ferry er nog niet lang genoeg, maar er valt niet veel beweging te bespeuren. Zonde.. Nochtans dacht ik dat het de moeite zou zijn want we zien er dikwijls toeristen met doorschijnende kajaks boven cirkelen - die kajaks hebben we nog nooit eerder gezien maar ik vind ze ongelooflijk!.
Na ons zoute badje nemen we een zoete douche en maken ons mooi want vanavond gaan we nu toch wel écht uit eten.
Vlak voor Gerard en Ria op bezoek kwamen hadden we de windpilot gedemonteerd . We moeten namelijk kiezen, of de zwemtrap of de pilot en omdat de pilot een beetje ongelukkig staat om van ons Bieke over te stappen op de Narid hebben we toen voor het eerste gekozen. -Was ook wel gemakkelijk om niet steeds ‘pas op.daar niet aan vastnemen en .te hoeven zeggen, want de vaan en de stang waar die op staat zijn een beetje fragiel - Maar nu de elektronische stuurautomaat ons in de steek heeft gelaten zetten we onze derde man dus terug op post.
Het is wel een beetje wringen en vloeken en.want ondertussen zijn er een paar moeren verzilt maar met heet water en een beetje geduld lukt het wel.
Tegen 9.00 zijn we gereed en kunnen weer ankerop gaan. Met een perfecte oostenwind van rond de 23 knopen en onze boeg in een hoek van 180° donderen we naar beneden van de kaart. We merken goed dat de romp van de Narid weer zuiver is want we gaan lekker. tegen snelheden van 7 tot 7,5 knoop.
Als we onderweg dan ook nog een
21
Apr
2009
dinsdag, april 21, 2009 4:42 pm
Terwijl de was lekker hangt te wapperen in de wind doet Dirk het gras af onder de boot.
Vorig jaar voor ze in het water is gegaan hebben we er 3 lagen zelfslijpende dubbel koperhoudende antifouling op gezet en volgens de vertegenwoordiger van ‘International’ zou die zeker twee jaar meegaan. Ja.niet dus, het gras en de pokken staan er zeker 2 cm dik op. Tot hiertoe heeft Dirk de pokken er altijd heel voorzichtig afgeplukt om de antifouling niet te veel te beschadigen want telkens als je er over wrijft komt er een hele stofwolk van de romp, maar nu dacht Dirk FOERT. Als die antifouling dan toch niet werkt hoeft hij er ook niet op te zitten en kan ik maar beter de hele boot volledig proper maken.
Na twaalf meter boot van voor naar achter en van links naar rechts onder water helemaal zuiver gemaakt te hebben komt hij ‘woesy’ van het zuurstofgebrek aan boord geklefferd. We hebben namelijk geen duikuitrusting mee en met een bril, snorkel en een paar zwemvliezen is dat ‘hard labeur’ en een niet te onderschatten werkje.
Nu de was droog is en de boot zuiver houdt niets ons nog tegen om morgen te vertrekken. Nog even naar de wal wat inkopen doen en langs Henk en Angela, die nu in de marina liggen, om te horen wat hun plannen nog zijn voor vandaag.
Zij plannen nog even te douchen, te skypen en dan Chinees uit te halen en vroeg gaan slapen om morgen tegen 04.00 ’s morgens fris en monter te vertrekken. Zij willen via het kanaal dwars door Guadeloupe naar Antigua gaan en moeten rekening houden met een paar bruggen ( die de oost- en de westkant van Guadeloupe verbinden) en die maar eenmaal per dag draaien op het onchristelijke uur van 05.00 in de morgen (nacht?!).
Over hun vraag of wij misschien ook geen zin in chinees hebben moeten we niet lang nadenken en spreken af na onze boodschappen en hun skypen.
Omdat vanavond waarschijnlijk de laatste keer is dat we elkaar zien gaan we voor de chinees eerst coctailen, kwestie van in stijl afscheid te nemen, en staan iets later voor een gesloten Chinese deur!
Later op de avond, na een drankje op de Mi Dushi gaan we terug en krijgen er een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.
Henk en Angela, het was heel fijn dat we jullie mochten leren kennen en reuze gezellig met jullie.
Vorig jaar voor ze in het water is gegaan hebben we er 3 lagen zelfslijpende dubbel koperhoudende antifouling op gezet en volgens de vertegenwoordiger van ‘International’ zou die zeker twee jaar meegaan. Ja.niet dus, het gras en de pokken staan er zeker 2 cm dik op. Tot hiertoe heeft Dirk de pokken er altijd heel voorzichtig afgeplukt om de antifouling niet te veel te beschadigen want telkens als je er over wrijft komt er een hele stofwolk van de romp, maar nu dacht Dirk FOERT. Als die antifouling dan toch niet werkt hoeft hij er ook niet op te zitten en kan ik maar beter de hele boot volledig proper maken.
Na twaalf meter boot van voor naar achter en van links naar rechts onder water helemaal zuiver gemaakt te hebben komt hij ‘woesy’ van het zuurstofgebrek aan boord geklefferd. We hebben namelijk geen duikuitrusting mee en met een bril, snorkel en een paar zwemvliezen is dat ‘hard labeur’ en een niet te onderschatten werkje.
Nu de was droog is en de boot zuiver houdt niets ons nog tegen om morgen te vertrekken. Nog even naar de wal wat inkopen doen en langs Henk en Angela, die nu in de marina liggen, om te horen wat hun plannen nog zijn voor vandaag.
Zij plannen nog even te douchen, te skypen en dan Chinees uit te halen en vroeg gaan slapen om morgen tegen 04.00 ’s morgens fris en monter te vertrekken. Zij willen via het kanaal dwars door Guadeloupe naar Antigua gaan en moeten rekening houden met een paar bruggen ( die de oost- en de westkant van Guadeloupe verbinden) en die maar eenmaal per dag draaien op het onchristelijke uur van 05.00 in de morgen (nacht?!).
Over hun vraag of wij misschien ook geen zin in chinees hebben moeten we niet lang nadenken en spreken af na onze boodschappen en hun skypen.
Omdat vanavond waarschijnlijk de laatste keer is dat we elkaar zien gaan we voor de chinees eerst coctailen, kwestie van in stijl afscheid te nemen, en staan iets later voor een gesloten Chinese deur!
Later op de avond, na een drankje op de Mi Dushi gaan we terug en krijgen er een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.
Henk en Angela, het was heel fijn dat we jullie mochten leren kennen en reuze gezellig met jullie.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Eerst de was nog laten doen en dan wordt het stilaan tijd om naar het zuiden te zeilen. Wegens storm- en orkaangevaar moeten we van onze verzekering vanaf 1 juli onder de 13de noorderbreedtegraad zijn en eigenlijk hebben we dus nog een zee van tijd om daar op tijd te geraken, maar hier hebben we het nu toch wel gezien hoor. “Na de 3de keer ”
In dagtrips willen we naar Dominica, slapen en voort naar St Pierre( in Martinique), slapen en voort naar Le Marin (in Martinique). Daar slapen en dan naar de winkel, op hoop van zegen dat ze er onze automatische stuurautomaat in garantie herstellen. We hopen ook dat we er niet te lang moeten blijven want Le Marin kennen we ondertussen ook bijna zo goed als onze broekzak en we willen graag nieuwe oorden gaan ontdekken.
Na Martinique willen we het terug wat rustiger aan doen en misschien nog een paar dagen in St Lucia blijven maar dat weten we nu nog niet .
In de lavanderia aangekomen zijn wij precies niet de enige die verder willen. Het madammeke daar zit over haar oren in de was en kan de onze pas deze namiddag, proper maar nat terug bezorgen. Voor proper én droog moeten we 2 dagen wachten en dat is toch net iets te lang naar ons goesting dat we afspreken dat we hem straks nat komen halen en zelf zullen drogen.
Omdat we , in afwachting van onze was, weeral langer als voorzien in het internetcafé blijven plakken, hangen de lakens en de handdoeken pas tegen 16.30 in de mast en krijgen we die vandaag natuurlijk niet meer droog.
Ach.en wat dan.dan vertrekken we toch gewoon overmorgen ipv morgen.
In dagtrips willen we naar Dominica, slapen en voort naar St Pierre( in Martinique), slapen en voort naar Le Marin (in Martinique). Daar slapen en dan naar de winkel, op hoop van zegen dat ze er onze automatische stuurautomaat in garantie herstellen. We hopen ook dat we er niet te lang moeten blijven want Le Marin kennen we ondertussen ook bijna zo goed als onze broekzak en we willen graag nieuwe oorden gaan ontdekken.
Na Martinique willen we het terug wat rustiger aan doen en misschien nog een paar dagen in St Lucia blijven maar dat weten we nu nog niet .
In de lavanderia aangekomen zijn wij precies niet de enige die verder willen. Het madammeke daar zit over haar oren in de was en kan de onze pas deze namiddag, proper maar nat terug bezorgen. Voor proper én droog moeten we 2 dagen wachten en dat is toch net iets te lang naar ons goesting dat we afspreken dat we hem straks nat komen halen en zelf zullen drogen.
Omdat we , in afwachting van onze was, weeral langer als voorzien in het internetcafé blijven plakken, hangen de lakens en de handdoeken pas tegen 16.30 in de mast en krijgen we die vandaag natuurlijk niet meer droog.
Ach.en wat dan.dan vertrekken we toch gewoon overmorgen ipv morgen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Vrijdagavond waren we bij Henk en Angela uitgenodigd op de spaghetti en Henk vertelde ons dat ze de rum van hier niet te drinken vinden.Bob, de vader van Marcel die samen met zijn zoon op de ‘Feeks’ rond cruist en die ook op de spaghettiavond waren uitgenodigd viel Henk bij.
‘Veel te straf en niet binnen te krijgen’.
‘Wij maken van de witte rum Ti Punch’ zei Dirk ‘zoals ze hem op Martinique drinken en nog eens extra verdunt met wat water is die heel lekker en zéér drinkbaar.’
‘Ti Puch? Nog nooit van gehoord, noch geproefd’
‘Awel’ zei Henk ‘als jullie hem lekker vinden dan krijg je van mij onze fles’.
‘Wel’ antwoordde Dirk ‘ wacht nog effe met je fles weg te geven, kom eerst bij ons Ti Punch drinken en zie dan of je nog van je fles vanaf wilt.’
Zo gezegd zo gedaan en vanmiddag zitten we gezellig met zijn zessen in onze kuip van een glaasje Ti Punch (= 1/4 rietsuikersiroop, ¾ witte rum, een beetje limoensap + schijfke limoen en voor degene die wil, wat water naar eigen smaak) te nippen die precies bij iedereen in de smaak valt.
We liggen, net zoals de Mi Dushi en de Feeks geankerd voor de marina van Guadeloupe en recht over de commercieële haven. Meestal is het hier heel rustig, behalve als er een loodsboot of zeecontainerschip passeert, dan krijgen we te maken met een hekgolf die een swell veroorzaakt waarvan je huisraad en flessen die per ongeluk op tafel staan beginnen van rond te vliegen.
Op een gegeven moment komt er weer zo’n loods voorbij die alle geankerde zeiljachtjes doet dansen en zien we dat de ketting van de Mi Dushi breekt
Jezus zeg…!
Henk en Angela spurten naar hun boot om hem in veiligheid te brengen en Marcel en Dirk gaan meteen op zoek naar het anker dat ergens op de bodem ligt maar komen met lege handen terug.
Wat een pech voor Henk en Angela dat ze anker en ketting kwijt zijn maar wat een geluk dat ze vlakbij waren en niet ergens ver weg aan land en dat ze meteen konden ingrijpen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekWe hebben geen flauw idee vanwaar het komt en we snappen het eigenlijk niet goed maar er staat weeral water in de bilge. Vorige keer had Dirk de dop van de achterste watertank dichtgeplakt met siliconen en we dachten dat het daarmee zou opgelost zijn, maar blijkbaar nog niet. Hij gaat nog eens op zoek naar een fit of lek maar kan helemaal niks vinden en smeert nog maar een streepje extra siliconen rond de stop, dat kan zeker geen kwaad en wie weet helpt het wel. De overloop van de bilge in de achterste kooi (waarin de watertank ligt) maakt hij ook dicht. Als er dan nog eens water lekt dan kan dat niet meer helemaal naar voor lopen en hoeven we niet meer héél de boot droog te maken want wij worden dat eigenlijk een beetje beu om om de vijf botten de bilge te poetsen en de voorraad blikjes (die erin liggen) worden er roestig van.Het volgende probleem van vandaag is de automatische stuurautomaat. Eergisteren, toen we van Les Saintes kwamen, heeft die op het laatste stuk ‘foert’ gezegd na amper zes maanden dienst. Weet je nog, op de Golf van Biskaje had de oude het begeven en in La Coru a hebben we toen een spiksplinternieuwe gekocht.
Dirk haalt hem uit elkaar en bekijkt hem eens goed en komt tot de conclusie dat het tandwielkas stuk is. Verder prutsen doet hij er niet aan want we hopen dat hij in garantie kan gemaakt worden. Na een half jaar al kapot gaan is wel heel rap hé.
Als noodoplossing hermonteert hij de motor van de oude stuurautomaat, waarvan de koerscomputer het niet meer deed, maar de hendel om hem aan of af te zetten hapert ook een beetje. Met een koordje hier en daar hopen we dat het wel zal lukken voor eventjes…tot in Marin (Martinique) waar een dealer van Raymarine zit.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Om 10.30 moet de auto weer ingeleverd worden en tot dan lijkt het wel even handig om er nog ‘zware boodschappen’ mee te gaan doen in de Cora. Je weet wel, 6 tetrabrik’s melk, blikjes bier, water en….
We winkelen met één oog op de klok om zeker niet te laat te komen en om 10.28 staan we met de sleutel van de auto op de stoep van het verhuurbedrijf. Verder als de stoep geraken we ook niet want de deur zit op slot en binnen is er niemand te bespeuren…
We staan er een kwartier rond te draaien en willen juist vertrekken als de bediende op haar gemakje komt afgewandeld (was even een boodschapje gaan doen) tja… moesten wij ons daarvoor zo haasten met onze boodschapjes…!
Zoals het de laatste dagen een beetje de gewoonte is geworden eten we in de voormiddag een 11.00 uurtje en houden een late lunch, maar blijven nu wel heel lang aan de koffie zitten. We moeten straks namelijk alweer afscheid nemen van Leen en Joan en de dagen zijn zo snel voorbij gevlogen dat we nog lang niet uitgepraat zijn.
We winkelen met één oog op de klok om zeker niet te laat te komen en om 10.28 staan we met de sleutel van de auto op de stoep van het verhuurbedrijf. Verder als de stoep geraken we ook niet want de deur zit op slot en binnen is er niemand te bespeuren…
We staan er een kwartier rond te draaien en willen juist vertrekken als de bediende op haar gemakje komt afgewandeld (was even een boodschapje gaan doen) tja… moesten wij ons daarvoor zo haasten met onze boodschapjes…!
Zoals het de laatste dagen een beetje de gewoonte is geworden eten we in de voormiddag een 11.00 uurtje en houden een late lunch, maar blijven nu wel heel lang aan de koffie zitten. We moeten straks namelijk alweer afscheid nemen van Leen en Joan en de dagen zijn zo snel voorbij gevlogen dat we nog lang niet uitgepraat zijn.
Leave a comment »
Category: Geen rubriekVandaag wordt het een rondje Guadeloupe met de auto.De eerste halte is het ‘Musée du Rhum’.
Je kan toch niet zeggen dat je de Cara ben hebt gezien als je geen rum stokerij hebt bezocht hé!
Het museum bevat de Reimonenq Distillery, een insecten verzameling en modellen op schaal van belangrijke geschiedkundige zeiljachten. (wat die collecties met rum hebben te maken weet ik ook niet, maar ze zijn wel de moeite)
Het laatste gedeelte van het bezoek is het leukste gedeelte; onbeperkt proeven van verschillende soorten rum, alleen ben je wel snel uitgeproeft zo vroeg op de dag.
Na een klein hapje (om de rum te doen zakken) gaan we voort naar Pointe Noire, volgens de gids een mooi stadje om even door te wandelen.
Na twee minuten zijn we er al door en rijden verder naar de ‘Route de la Traversée’. Deze weg gaat door het centrum van het eiland dwars door het Nationaal Park van Guadeloupe dat bestaat uit 17300 hectare bos. Een mooie bergrit in het regenwoud langs bamboestruiken, mahonie- en eucalyptusbomen.
Onderweg trakteren we onszelf op een kop warme chocolade in het ‘Maison du Cacao’ waar ze beweren dat hun brouwsel het meest lijkt op de heilige drank van de Maya’s dan eender wel drankje. Of dat echt zo is weten we natuurlijk niet, maar de chocolade is wel heel lekker en een krachtig tussendoortje.
Voor we terug naar Point-au-Pitre gaan maken we nog een laatste stop bij de ‘Cascades aux Ecrévisses’ een kleine junglewaterval die neerstort in een vijvertje waarin je kan zwemmen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Gisteren na onze serieuze wandeling - die wel zeer de moeite was - zijn we nog 2,5 nm naar Terre de Haut gevaren zodat we vanmorgen nog brood en iets voor vanavond konden kopen. De dinghy steiger in Terre de Bas heeft namelijk de laatste storm niet overleefd en het was er niet zo simpel om aan land te geraken, plus ,Le Bourg vonden we zo gezellig dat we er nog eens naar toe gaan. We waren trouwens ook nog niet naar Baie de Pompierre geweest dat volgens de reisboek een buitengewoon mooi strand is en willen dat toch nog even gaan verifiëren.Het strand is inderdaad heel mooi en zou gemakkelijk de locatie kunnen geweest zijn van de film ‘the Beach’ met Leonardo Di Caprio. Het is een U-vormige baai, beschermd door een rif met een (bijna) wit zandstrand gelegen inde schaduw van palmbomen waaronder leguanen een beetje koeltje zoeken. Eén van de mooiste stranden die we tot hiertoe gezien hebben!
Hoewel ze ons verwittigd hebben dat het vandaag geen ideaal weer is om naar Point-au Pitre te zeilen vertrekken we er kort na de middag toch heen maar…we moeten ze gelijk geven.
De wind valt nog mee, 5bf noordoost - scherp maar niet tegen - maar de golven komen recht op de neus binnen en laten ons geen snelheid maken. Er staat ook nog een knoop of twee stroom tegen en daardoor gaan we helemaal niet vooruit en worden zo weggezet dat we een paar slagen moeten maken om in Point-au Pitre te geraken. We hebben zeven uur nodig om 20 luttele nm’s te maken en moeten in het donker tussen de boeien onze weg zoeken. Om 20.00 liggen we eindelijk vast en zijn blij dat we aan het eten kunnen beginnen want zo’n dagje stevig zeilen maakt wel hongerig zeg!
Leave a comment »
Category: Geen rubriekLes Saintes bestaat uit zeven kleine eilandjes waarvan enkel de twee grootste, Terre de Haut en Terre de Bas, bewoond zijn. Terre de Haut met Le Bourg als stad - waar we vorige week geweest zijn - is het hoofdeiland en is supergezellig, heel pittoresk en toeristisch. Terre de Bas daarentegen is veel rustiger, heeft twee kleine dorpjes maar staat bekend om de mooie wandelingen die je er kan maken.
Er is een weg van het dorp aan de oostkust naar het dorp aan de westkust maar er zijn ook verschillende wandeltracks dwars door de ruwe natuur. Een wandelingetje lijkt ons wel wat en we volgen zomaar lukraak een pad naar het andere dorp. De eerste honderd meter geen probleem maar dan gaat het pad ineens stijl naar boven en wordt het klimmen over de rotsen tot we helemaal boven zijn. We worden door het bos geleid en de track is prachtig maar amaai…het is een serieuze klim en al een geluk dat we één flesje water bij hebben, maar ééntje meer had zeker geen kwaad gekund.
Met grote dorst en honger komen we aan de andere kant aan maar buiten een winkeltje waar we water en een ijsje kunnen kopen is er niets te vinden.
Terug wat bijgekomen van de inspanning (op het heetst van de dag!!! ) nemen we de ‘route du nord’ terug maar stappen algauw de bus in wanneer die ons passeert.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Het was leuk in Dominica maar het is weeral tijd om terug richting Guadeloupe te gaan.Marie Galante, een eilandje vlak voor Guadeloupe is de bestemming maar de wind komt zoals gewoonlijk vanuit de verkeerde kant. Hoe dat nu eigenlijk zit met die wind weet ik niet, maar die waait altijd verkeerd en niet alleen voor ons hé…we horen steeds iedereen klagen dat de wind slecht zat, zowel voor diegenen die zuidwaarts gaan als die, die de andere kant op gaan…!
Nu zitten we dus met een noordoostenwind en vermits Marie Galante van hieruit gezien ook noordoost ligt is dat weeral pal tegen wind. Dus eigenlijk heeft dat uitstapje naar Dominica niet veel uitgehaald ( behalve dat het een plezant uitstapje was) want we geraken nog niet in Marie Galante en verleggen dan ook onze koers en mikken op Terre de Bas, één van de eilandjes van Les Saintes.
Terre de Bas is wel goed bezeilbaar maar we kunnen niet echt zeggen dat we ernaartoe vliegen want we maken maar een gemiddelde snelheid van 4 knopen en hoe later op de dag hoe minder wind we krijgen. Afin, tegen 17.30 hangen we weer achter ons anker en de baai hebben we bijna helemaal alleen voor ons.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Terwijl Leen en Joan naar Indian River zijn - daar zijn wij bij ons vorige bezoek aan Dominica geweest - gaan we een paar foto’s maken in de voorstad van Portsmouth.Allé voorstad.vroeger was Portsmouth de hoofdstad maar nu heeft het eerder de allures van een klein dorp en wat de suburb betreft, dat is eerder een verzameling tuinhuisjes. Eénkamerwoninkjes zonder stromend water - we zien de mensen jerrycan’s vullen aan het kraantje op straat - met een terrasje vooraan en een golfplatendak waar we in België onze kippen nog niet in zouden huisvesten maar die hier bewoond worden door een ganse familie.
Elke keer dat we hier rondlopen heb ik me er al over verwonderd en vind het nu toch hoog tijd worden om het eens vast te leggen op foto.
Tijdens de regenbui - het doet hier precies niet anders dan regenen - gaan we even schuilen in de beach bar restaurant ‘Big Papa’s’ en zien tot onze grote verassing de Mi Dushi liggen in de baai.
We wisten dat de Mi Dushi in de buurt was en hadden met hen over drie dagen afgesproken in Point au Pitre - Guadeloupe - en we wisten ook dat ze nu op Dominica in het zuiden lagen maar hier hadden we hen vandaag echt niet verwacht.
Als de regen even ophoudt gaan we Angela en Henk gauw gedag zeggen maar zoals altijd loopt dat gauw en even nogal wat uit. gelukkig hebben Leen en Joan een sleutel mee van de boot
Rond 16.00 zijn we al in Portsmonth (Dominica) en hoewel het nog vroeg op de dag is besluiten we toch om hier te overnachten. Als we verder door gaan is het weeral donker voor we aan de volgende ankerplaats komen en in een nachtje doortrekken hebben we geen zin, trouwens waarom zouden we, er is niemand die op ons wacht
11
Apr
2009
zaterdag, april 11, 2009 6:39 pm
Eigenlijk willen we naar Marie Galante maar daarvoor komt de wind een beetje vanuit de verkeerde hoek. We hebben een oostenwind, een perfecte wind dus om naar Dominica te zeilen maar totaal verkeerd voor Marie Galante. We besluiten dan ook om toch maar naar Dominica te gaan en dan morgen of de dag erna van daaruit proberen Marie Galante te bereiken.Het is ongeveer 20 nm dus ongeveer 4 uur zeilen en dus hoeven we ons niet te haasten. We springen nog even de winkel binnen voor wat kleine boodschapjes, de bakker voor warme baguettes en schepen tegen in 12.00.
Het tripje verloopt vlotjes, niet teveel wind en hoge golven en onze crew kan het zeilen precies wel waarderen.
Tegen het aperitief komen we aan en omdat het sibiet al weer donker gaat worden en we niets van de kant nodig hebben blijven we vanavond rustig aan boord
We zijn gereed om naar Dominica te zeilen maar bij een laatste blik in de Pilot lees ik dat ‘goede vrijdag’ en ‘Paasmaandag’ nationale feestdagen zijn in Dominica. Dat wil waarschijnlijk zeggen dat vanaf vandaag tot en met maandag alles gesloten is; van bakker, kruidenier tot restaurant en dat er geen bussen rijden over het ganse eiland. Nu was het eigenlijk de bedoeling om naar Portsmouth te zeilen en van daaruit met de bus naar Roseau, het zuiden, te gaan naar de markt, the Boiling Lake en TrafalgarFalls, maar ja.dat zal nu dus niet gaan. Bovendien ziet het weer er ook nog niet zo fantastisch uit - het regent niet meer maar de zee heeft witte kraagjes - en hier in Les Saintes vervelen we ons nog niet.
Leen en ik gaan snorkelen bij de ferry die hier een tijdje geleden gezonken is. Voor Leen is het de eerste keer en in het begin is het wel een beetje wennen aan de bril en het pijpje en aan het kijken onder water en ademen onder water maar het duurt niet lang of ze is ermee weg, behalve dat de bril haar een beetje in de weg zit.
Meestal wordt een scheepswrak nogal snel ingepalmd door allerlei soorten visjes, maar ofwel zijn ze vandaag niet thuis ofwel ligt de ferry er nog niet lang genoeg, maar er valt niet veel beweging te bespeuren. Zonde.. Nochtans dacht ik dat het de moeite zou zijn want we zien er dikwijls toeristen met doorschijnende kajaks boven cirkelen - die kajaks hebben we nog nooit eerder gezien maar ik vind ze ongelooflijk!.
Na ons zoute badje nemen we een zoete douche en maken ons mooi want vanavond gaan we nu toch wel écht uit eten.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Gisteren was het al begonnen en vandaag ziet het er al niet veel beter uit. Regen afgewisseld met mieselen en af en toe een stortbui. In dit weer vinden we het maar niks om een stukje te gaan zeilen en blijven nog maar een dagje op Les Saintes hangen.
Het stadje Le Bourg is trouwens heel gezellig en heeft leuke winkeltjes en je weet hé..vrouwen en winkeltjes. maar om 12.30 is de fun al uit.Siësta tot 15.00!
Das niet erg,wij houden ook een lange middagpauze en gaan daarna gewoon terug verder winkelen.
’s Avonds komt James - onze Canadese zeilkameraad die we hier toevallig terug zijn tegengekomen - langs met vier dikke moten goudmakreel, gekocht van de vissers die hier net nog passeerden.
Of we soms niet geïnteresseerd zijn in krakend verse vis; hij heeft juist ontdekt dat zijn diepvries kapot is en heeft geen zin in drie dagen achtereen vis, als ontbijt, lunch en diner.
Ja.dat is nu wel een dilemma hé.Die vis ziet er héél lekker uit, maar eigenlijk wilden we uit eten. Normaal zouden we gisteren gaan eten zijn maar door het slechte weer hadden we dat een dag uitgesteld.
Het is een moeilijke keuze maar uiteindelijk wint de vis het van het restaurant en met de groentjes voor de ’stew’ van morgen en nog wat patatjes hebben we waarschijnlijk even lekker gegeten als in de ‘Saladeria’ hier aan het strand
Het stadje Le Bourg is trouwens heel gezellig en heeft leuke winkeltjes en je weet hé..vrouwen en winkeltjes. maar om 12.30 is de fun al uit.Siësta tot 15.00!
Das niet erg,wij houden ook een lange middagpauze en gaan daarna gewoon terug verder winkelen.
’s Avonds komt James - onze Canadese zeilkameraad die we hier toevallig terug zijn tegengekomen - langs met vier dikke moten goudmakreel, gekocht van de vissers die hier net nog passeerden.
Of we soms niet geïnteresseerd zijn in krakend verse vis; hij heeft juist ontdekt dat zijn diepvries kapot is en heeft geen zin in drie dagen achtereen vis, als ontbijt, lunch en diner.
Ja.dat is nu wel een dilemma hé.Die vis ziet er héél lekker uit, maar eigenlijk wilden we uit eten. Normaal zouden we gisteren gaan eten zijn maar door het slechte weer hadden we dat een dag uitgesteld.
Het is een moeilijke keuze maar uiteindelijk wint de vis het van het restaurant en met de groentjes voor de ’stew’ van morgen en nog wat patatjes hebben we waarschijnlijk even lekker gegeten als in de ‘Saladeria’ hier aan het strand
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Gisteren was het mijn eerste “echte” zeiltocht, na een oefentochtje op de Schelde en ‘t eerste uur ging het beter dan verwacht. Dan werd de wereld wat wazig en zat er een voetbal in mijn maag en een zak pingpongballetjes nog wat lager. Ik volgde Dirk zijn raad maar op en keek in de verte “zo ver ik kan” en het zakte allemaal nogal vlug: geen ballen niet meer! Wanneer de boot meer vaart maakte ging het nog beter! Ik word nog een echte “mee-zeiler”.
Nog voor het donker komen we aan en omdat Dirk de boot die eerste avond niet onbewaakt wou achterlaten eten we aan boord en maken we er een gezellig avond van.
Woensdagmorgen gaan we aan wal: boodschappen doen en de omgeving verkennen. We wandelen naar Fort Napoleon, een stevige klim. Wanneer we boven komen bij de vesting blijkt alles al gesloten, terwijl er toch aangegeven staat dat bezoek nog mogelijk is. Rare jongens die “saintes”! ’s Avonds is er een etentje gepland. Omdat het in de late namiddag overtrekt en begint te regenen stellen we onze planning bij: geen etentje, niet met dit weer en Anneke tovert weer een dineetje op tafel om duimen en
vingeren af te likken. Ik heb wel koksmaatje gespeeld, om mijn steentje bij te dragen en de jongens hebben nadien de afwas gedaan.
Ons plan is om morgen naar Dominica te varen, liefst naar de zuidkant, die hebben Anneke en Dirk nog niet verkend. Voor Joan en mezelf is alles nieuw: alles is dus ook goed.
Héél de nacht blijft het waaien en regent het met vlagen maar ik heb heerlijk geslapen. De eerste nacht was ik vaak wakker, maar toen waren we ook nog niet overgeschakeld naar het uur van hier.
Geschreven door Leen
Nog voor het donker komen we aan en omdat Dirk de boot die eerste avond niet onbewaakt wou achterlaten eten we aan boord en maken we er een gezellig avond van.
Woensdagmorgen gaan we aan wal: boodschappen doen en de omgeving verkennen. We wandelen naar Fort Napoleon, een stevige klim. Wanneer we boven komen bij de vesting blijkt alles al gesloten, terwijl er toch aangegeven staat dat bezoek nog mogelijk is. Rare jongens die “saintes”! ’s Avonds is er een etentje gepland. Omdat het in de late namiddag overtrekt en begint te regenen stellen we onze planning bij: geen etentje, niet met dit weer en Anneke tovert weer een dineetje op tafel om duimen en
vingeren af te likken. Ik heb wel koksmaatje gespeeld, om mijn steentje bij te dragen en de jongens hebben nadien de afwas gedaan.
Ons plan is om morgen naar Dominica te varen, liefst naar de zuidkant, die hebben Anneke en Dirk nog niet verkend. Voor Joan en mezelf is alles nieuw: alles is dus ook goed.
Héél de nacht blijft het waaien en regent het met vlagen maar ik heb heerlijk geslapen. De eerste nacht was ik vaak wakker, maar toen waren we ook nog niet overgeschakeld naar het uur van hier.
Geschreven door Leen
Leave a comment »
Category: Geen rubriek En dan nu ‘Le moment suprême’ : hebben we nog een Bieke of moeten we uitkijken naar een nieuw Bieke.
De bodem wordt er weer ingelegd, opgepompt en uitgeprobeerd en..oef, ze lijkt weer helemaal in orde te zijn.
Nu nog eens effe proberen met wat meer gewicht erin. We stappen er met ons vieren in en gaan naar de kant waar we zonder enig probleem geraken.
Terwijl Leen en Joan hun conditie op peil houden met een stukje te gaan lopen gaan wij nog eens naar een free wifi-zone ( = internetcafé) en sturen nog eens wat post op voor ons hopeloos achterop geraakt dagboek.
Als ieder van ons zijn ding heeft gedaan zoeken we ons Bieke weer op die er met een onberispelijke bodem bij ligt en ons weer trouw naar de Narid brengt.
Op de middag halen we het anker binnen en picknicken in de kuip terwijl we bij een aangename 4 bf richting Les Saintes zeilen.
De bodem wordt er weer ingelegd, opgepompt en uitgeprobeerd en..oef, ze lijkt weer helemaal in orde te zijn.
Nu nog eens effe proberen met wat meer gewicht erin. We stappen er met ons vieren in en gaan naar de kant waar we zonder enig probleem geraken.
Terwijl Leen en Joan hun conditie op peil houden met een stukje te gaan lopen gaan wij nog eens naar een free wifi-zone ( = internetcafé) en sturen nog eens wat post op voor ons hopeloos achterop geraakt dagboek.
Als ieder van ons zijn ding heeft gedaan zoeken we ons Bieke weer op die er met een onberispelijke bodem bij ligt en ons weer trouw naar de Narid brengt.
Op de middag halen we het anker binnen en picknicken in de kuip terwijl we bij een aangename 4 bf richting Les Saintes zeilen.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Een jachthaven hier betaal je per nacht, dus als we hier vlak voor ‘t donker buiten zijn rekenen ze ons alleen maar gisterennacht aan en wat dacht je nu, natuurlijk blijven we zo lang mogelijk en zijn pas van plan om laat in de namiddag weer naar buiten te gaan.
Omdat we vandaag dan ook nog altijd gebruik kunnen maken van véél water gooien we eens een gebitstablet - weet je wel, zo’n bruistablet om je vals gebit te poetsen - in de watertanks om de aanslag aan de tanks en buizen op te lossen en spoelen ze daarna heel goed na.
Als we zien wat een vuiligheid er na de eerste spoeling meekomt verschieten we wel een beetje en vinden het precies geen slecht idee om eens af en toe kuis te houden in het watersysteem.
Na onze wandeling naar Point au Pitre gaan we eerst nog eens allemaal uitgebreid douchen en als we weer propvol vers water zitten en het bijna donker gaat worden verleggen we ons tot juist buiten de marina.
Bij het buitenvaren zien we dat ons Bieke er zo ongelukkig bij ligt, haar oplosbare bodem is plat en waarschijnlijk kapot. We vermoeden dat de bodem ontploft is doordat ons Bieke misschien geklemd heeft gezeten tussen onze Narid en het jacht van onze buren - het zeiljacht van onze buren is nogal groot en breed en er zit niet veel ruimte meer tussen hen en ons - maar een overboord geslagen sigarettenpeuk - Bieke lag juist naast hun cockpit - is de boosdoener.
Omdat de bodem van onze dinghy niet mooi glad en effen is gelooft Dirk niet dat we haar kunnen oplappen met een dinghypleister en wat lijm maar niet geschoten is altijd mis, dus hij haalt er toch maar de repairkit bij.
En nu maar afwachten tot morgen om te zien of het gepakt heeft.
Omdat we vandaag dan ook nog altijd gebruik kunnen maken van véél water gooien we eens een gebitstablet - weet je wel, zo’n bruistablet om je vals gebit te poetsen - in de watertanks om de aanslag aan de tanks en buizen op te lossen en spoelen ze daarna heel goed na.
Als we zien wat een vuiligheid er na de eerste spoeling meekomt verschieten we wel een beetje en vinden het precies geen slecht idee om eens af en toe kuis te houden in het watersysteem.
Na onze wandeling naar Point au Pitre gaan we eerst nog eens allemaal uitgebreid douchen en als we weer propvol vers water zitten en het bijna donker gaat worden verleggen we ons tot juist buiten de marina.
Bij het buitenvaren zien we dat ons Bieke er zo ongelukkig bij ligt, haar oplosbare bodem is plat en waarschijnlijk kapot. We vermoeden dat de bodem ontploft is doordat ons Bieke misschien geklemd heeft gezeten tussen onze Narid en het jacht van onze buren - het zeiljacht van onze buren is nogal groot en breed en er zit niet veel ruimte meer tussen hen en ons - maar een overboord geslagen sigarettenpeuk - Bieke lag juist naast hun cockpit - is de boosdoener.
Omdat de bodem van onze dinghy niet mooi glad en effen is gelooft Dirk niet dat we haar kunnen oplappen met een dinghypleister en wat lijm maar niet geschoten is altijd mis, dus hij haalt er toch maar de repairkit bij.
En nu maar afwachten tot morgen om te zien of het gepakt heeft.
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Vandaag komen onze vrienden Leen en Joan aan en omdat er geen bussen rijden op zondag en de taxi naar de luchthaven ?20 enkel kost (even op en af kost dus al ?40)en een auto huren maar ?25 per dag maar op zondag verhuren ze niet en dus moet je die al vanaf zaterdag nemen en de goedkoopste waren al allemaal weg en..
Afin om een lang verhaal kort te maken; we hebben Leen en Joan voorgesteld dat wij in de jachthaven zouden gaan liggen en dat zij dan de taxi naar de marina zouden nemen. Natuurlijk vonden ze dat meteen goed en zo gezegd zo gedaan.
Omdat in de marina ‘Bas du Fort’ het water én de elektriciteit - wat een luxe ! - in het liggeld inbegrepen zijn vinden we dat we van beiden maar eens goed gebruik moeten maken en sloefen er al om 8.30 binnen.
We spoelen onze Narid overvloedig af met zoet water - dat is al geleden van in Gomera - en poetsen de binnenkant grondig zonder op een druppeltje water te kijken.
We profiteren er ook nog eens van om alle batterijen op te laden, die van het fototoestel, de handheld gps, de pc, de pillampen.en vinden het nog wel eens fijn om zo met water en stroom te spelen.
Netjes op tijd, allé een uur later als we dachten, verschijnen Leen en Joan op de steiger en het weerzien van onze vrienden is echt fijn
Afin om een lang verhaal kort te maken; we hebben Leen en Joan voorgesteld dat wij in de jachthaven zouden gaan liggen en dat zij dan de taxi naar de marina zouden nemen. Natuurlijk vonden ze dat meteen goed en zo gezegd zo gedaan.
Omdat in de marina ‘Bas du Fort’ het water én de elektriciteit - wat een luxe ! - in het liggeld inbegrepen zijn vinden we dat we van beiden maar eens goed gebruik moeten maken en sloefen er al om 8.30 binnen.
We spoelen onze Narid overvloedig af met zoet water - dat is al geleden van in Gomera - en poetsen de binnenkant grondig zonder op een druppeltje water te kijken.
We profiteren er ook nog eens van om alle batterijen op te laden, die van het fototoestel, de handheld gps, de pc, de pillampen.en vinden het nog wel eens fijn om zo met water en stroom te spelen.
Netjes op tijd, allé een uur later als we dachten, verschijnen Leen en Joan op de steiger en het weerzien van onze vrienden is echt fijn
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Vandaag is het een rustige dag, we ruimen de boot een beetje op voor Leen en Joan die morgen komen en repareren hier en daar zo nog wat akkefietjes.
Een kleine winch moet nog eens gesmeerd, de stop van de achterste watertank geplakt - als de tank half leeg is en we schommelen hard dan klets het water via het mangat de bilge in - en doen nog wat dagdagelijkse onderhoudklusjes.
’s Avonds krijgen we bezoek van de Zwit en nemen afscheid van Hans en Anneke. Omdat zij morgen al doorgaan richting Grenada - naar het zuiden dus - en wij hier nog eventjes blijven hangen zullen we elkaar waarschijnlijk een hele poos niet meer zien. Nu hebben we beiden een pactormodem en ssb aan boord dus contact houden zal wel lukken en wie weet zien we elkaar sneller terug dan we denken
Een kleine winch moet nog eens gesmeerd, de stop van de achterste watertank geplakt - als de tank half leeg is en we schommelen hard dan klets het water via het mangat de bilge in - en doen nog wat dagdagelijkse onderhoudklusjes.
’s Avonds krijgen we bezoek van de Zwit en nemen afscheid van Hans en Anneke. Omdat zij morgen al doorgaan richting Grenada - naar het zuiden dus - en wij hier nog eventjes blijven hangen zullen we elkaar waarschijnlijk een hele poos niet meer zien. Nu hebben we beiden een pactormodem en ssb aan boord dus contact houden zal wel lukken en wie weet zien we elkaar sneller terug dan we denken
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Wouw wat een keuze! Steak, stoofvlees, varkenskoteletten, varkenslapjes, gebraad, worstjes in alle maten en soorten, varkensoren en poten, lamsvlees, kalkoen en natuurlijk ook.kip en.
Er is zoveel dat we niet meer kunnen kiezen!
We staan in de CORA en hoewel de rekken nog niet allemaal aangevuld zijn, zijn we een beetje overdonderd door het aanbod. We vinden hier ook de gekende merken van thuis terug en. nog veeeel meer. En dat allemaal in de Carieb.! Afin op een Frans eiland in de Caraïben.
Wat moet dat niet geven als de winkel weer helemaal volgeladen is, dan wil ik zeker nog eens terug komen.
De verleiding om het winkelkarretje helemaal vol te laden is groot, maar alles wat we kopen moeten we 3 km te voet dragen en met dat in ons achterhoofd houden we ons koopgedrag goed binnen de perken.
Als we eindelijk uitgekocht zijn met elk toch nog een zware rugzak op onze schouders proberen we een andere weg uit als die die we gekomen zijn om het stukje over de drukke National de vermijden maar wat dacht je nu.dat weggetje loopt dood en we verlengen onze wandeling met nog een half uur!
Er is zoveel dat we niet meer kunnen kiezen!
We staan in de CORA en hoewel de rekken nog niet allemaal aangevuld zijn, zijn we een beetje overdonderd door het aanbod. We vinden hier ook de gekende merken van thuis terug en. nog veeeel meer. En dat allemaal in de Carieb.! Afin op een Frans eiland in de Caraïben.
Wat moet dat niet geven als de winkel weer helemaal volgeladen is, dan wil ik zeker nog eens terug komen.
De verleiding om het winkelkarretje helemaal vol te laden is groot, maar alles wat we kopen moeten we 3 km te voet dragen en met dat in ons achterhoofd houden we ons koopgedrag goed binnen de perken.
Als we eindelijk uitgekocht zijn met elk toch nog een zware rugzak op onze schouders proberen we een andere weg uit als die die we gekomen zijn om het stukje over de drukke National de vermijden maar wat dacht je nu.dat weggetje loopt dood en we verlengen onze wandeling met nog een half uur!
Leave a comment »
Category: Geen rubriek Dat is toch kolossaal…als ik was moet drogen dan regent het!
Nu zul je misschien denken:’ik heb toch gelezen dat het in Dominica slecht weer was, waarom wachten ze dan niet met hun was’
Ja.. dat klopt maar dat is al twee dagen geleden en hier in Guadeloupe hing er gisteren én eergisteren geen vuiltje aan de lucht. Vanmorgen zelfs nog niet, maar we staan voor de wasserij om de zakken was op te halen en het begint me er toch ineens te regenen…
Buiten hangen is dus geen optie en we spannen de boot dan maar vol draad. Vorige keer hebben we dat ook moeten doen en de keer ervoor…dan heb ik niets anders gedaan als hem buiten ophangen, weer afhalen, ophangen, afhalen,ophangen… en na twee dagen kon ik hem eindelijk opvouwen..
Nu kunt ge in de boot nergens meer onder of door en lijkt het wel of we in een turks bad zitten; 30°C en een vochtigheidsgraad van 90% of meer en we kunnen geen venster openzetten want het blijft regenen. Dat drogen zal dus weer iets van lange adem worden.
’s Avonds zitten we op de Zwit aan tafel, ik was Hans en Anneke tegengekomen in de supermarkt en die was nu nog leger als gisteren dat ik een beetje met mijn handen in mijn haar stond te denken van ‘wat moeten we nu toch weeral gaan eten’.
‘Kom toch gezellig naar ons’ zei de Zwit ‘we maken roerei met chorizo op zijn Portugees’
Heerlijk en tijd vloog er weeral om.
Nu zul je misschien denken:’ik heb toch gelezen dat het in Dominica slecht weer was, waarom wachten ze dan niet met hun was’
Ja.. dat klopt maar dat is al twee dagen geleden en hier in Guadeloupe hing er gisteren én eergisteren geen vuiltje aan de lucht. Vanmorgen zelfs nog niet, maar we staan voor de wasserij om de zakken was op te halen en het begint me er toch ineens te regenen…
Buiten hangen is dus geen optie en we spannen de boot dan maar vol draad. Vorige keer hebben we dat ook moeten doen en de keer ervoor…dan heb ik niets anders gedaan als hem buiten ophangen, weer afhalen, ophangen, afhalen,ophangen… en na twee dagen kon ik hem eindelijk opvouwen..
Nu kunt ge in de boot nergens meer onder of door en lijkt het wel of we in een turks bad zitten; 30°C en een vochtigheidsgraad van 90% of meer en we kunnen geen venster openzetten want het blijft regenen. Dat drogen zal dus weer iets van lange adem worden.
’s Avonds zitten we op de Zwit aan tafel, ik was Hans en Anneke tegengekomen in de supermarkt en die was nu nog leger als gisteren dat ik een beetje met mijn handen in mijn haar stond te denken van ‘wat moeten we nu toch weeral gaan eten’.
‘Kom toch gezellig naar ons’ zei de Zwit ‘we maken roerei met chorizo op zijn Portugees’
Heerlijk en tijd vloog er weeral om.