vrijdag 1 augustus 2008


LA CORUNA III
11:37 am

Vandaag is het de eerste keer dat we geen verbinding kunnen maken met onze SSB radio.
Tot hiertoe en dat zijn al 23 dagen, hebben we elke dag kontact gehad met iemand van de NOL (= Noord Oost Limburgse radioamateurs).
Wij hadden onze collega’s radioamateurs gevraagd om ons af en toe te volgen en het thuisfront een beetje op de hoogte te houden en dat is tot hiertoe schitterend gegaan.
Elke dag stond er iemand paraat om ons op het afgesproken uur en frequentie op te roepen.
Na elke sessie telefoneerden zij naar onze familie en stelden hen gerust dat alles in orde was met ons. Wij kregen zo ook een beetje informatie vanuit België en dat gaf aan beide kanten toch wel een geruststellend gevoel. Tijdens onze oversteek kwam Dirk zelf speciaal uit zijn bed om een verbinding te kunnen maken en we leefden er een ganse dag naartoe, naar die korte gesprekken. Maar vandaag wil het dus niet lukken. Misschien ligt dat aan het weer, of omdat we in een haven liggen, in elk geval gaan
we het vanavond nog eens proberen op een andere frequentie, who knows…
Voor de rest zijn we bezig met de dagdagelijkse beslommeringen. Ik ga met mijn ouders inkopen doen en Dirk gaat nog eens zoeken naar een nieuwe elektrische stuurautomaat. Er zijn hier in La Coruna een stuk of 4,5 chandlery’s dus hebben we hier de meeste kans om er eentje op de kop te tikken. Als we verder zeilen worden de steden alsmaar kleiner en de bootswinkels alsmaar zeldzamer.
Ik kom thuis met 7 volle tassen boodschappen en Dirk met de belofte morgen een stuurautomaat te hebben.
Een vruchtbare maar dure dag.

Geschreven door Anneke





LA CORUNA II
11:37 am

Het regent en het is frisjes. Zo wordt het wel een beetje saai hé…!Oké, we zijn niet bang van een beetje water, maar hebben dat liever onder ons dan boven ons.
Enfin, het leven gaat door in de regen. Dirk gaat op zoek naar een nieuwe elektrische stuurautomaat en ik ga de was doen.
In de jachthaven van La Coruna staat er zowel in de douches van de dames als in die van de heren een wasmachine en droogkas. Voor 3,5 € krijg je 2u30 stroom. Gauw een machientje vullen en dan krijgen we dat voor dezelfde prijs nog wel gedroogd ook (dachten we).
Terwijl de was nu aan het drogen is steek ik algauw nog een machine was in en dan zien we wel hoe we dat drogen.
Tweede was gereed en nog een jetonneke gaan halen om te drogen en nog een was te doen, dan is alles terug proper.
Uiteindelijk is alles gewassen, maar dat drogen wil niet lukken. Ik neem maar gelijk de twee droogkassen van de haven in beslag en doe niets anders dan over en weer lopen, want zodra ik mijn rug gedraaid heb, stoppen die krengen en moet je die terug opzetten.
Ons moeder zit er voor de gezelligheid bij en na een uur of twee doen ons ogen pijn van heel de tijd mee rond te draaien met die stomme was.
We geven het op, halen alles uit de machines en gaan terug naar de boot. Het regent nog altijd, dus we kunnen onze was niet in de mast hangen, wat nu?
Er zit niets anders op, Dirk hangt de boot vol waslijn en we gooien er alles op, want ik heb ook niet genoeg wasspelden bij om alles volgens de regels der kunst op te hangen. (we gingen per slot van rekening de zwembroekroute doen en dan heb je zoveel was niet!). Uit ellende gaan we dan ook maar lekker uit eten, want nu de jeansbroeken en t shirt’s de boot in beslag hebben genomen is er geen plaats meer voor ons.

Geschreven door Anneke






LA CORUNA
11:36 am

Om 10u30, na een korte maar heerlijk rustige nacht, zonder geronk van de motor vlak naast je oor en zonder het gestamp van de boot op de golven, worden we wakker.
Om 10u45 hebben we al bezoek. Mijn ouders en broer zijn ons achterna gereisd naar Spanje en zijn opgelucht om ons eindelijk, na twee lange dagen wachten, te zien.
Ook Gaby, Johnny’s vrouw is meegekomen en die stort zich dolgelukkig en blij in hare John zijn armen. Zij was de laatste dagen doodongerust omdat we er maar niet doorkwamen en is blij dat ze eindelijk weer normaal kan ademhalen.
Maar we hebben eerst koffie nodig en dan een uitgebreide douche en dan kunnen we er weer tegenaan.
Zoals afgesproken gebeurt er een passagierswissel. Johnny gaat hier van boord en Paul (mijn broer) komt aan boord. Paul gaat een stukje mee de Spaanse kust afzeilen, terwijl mijn ouders volgen langs de kant.
Het is zondag vandaag dus rustdag en dat doen we dan ook. Beetje kuieren in de stad, ijsje eten, pintje drinken, uitgebreid gaan eten en veel bijpraten. ‘t Is hier enorm groot en druk na die pitoresque engelse ministadjes en alhoewel het hier nog niet zuiders voelt, ziet het er al wel een beetje zuiderser uit.
Wat er aan het weer scheelt weet ik niet, maar we geraken maar niet van de regen vanaf. We zijn vertrokken in de gietende regen en die wolk die blijft ons precies achtervolgen. Als we aan Spanje dachten, dan dachten we aan een brandende zon, aan bikini’s en teenslippers, maar we lopen nog altijd in onze dikke flees en regenjas rond!

Geschreven door Anneke





GOLF VAN BISCAYE
11:36 am


Vanmorgen zijn we een nieuw kompas gaan kopen. Ons oude kompas zag een beetje groen en kon je niet goed meer aflezen. In België hadden we nog geïnformeerd om het te laten kuisen, maar ze werkten niet aan het merk kompas dat wij hebben.
Gisteren had Dirk het dan maar ‘op hoop van zegen’ zelf open gemaakt, veel slechter kon het toch niet. Bleek dat de kompasbol (van plastic) helemaal verweerd was en troebel geworden. Terwijl Dirk daarmee zoet was, ben ik nog eens inkopen gaan doen voor de ‘oversteek’.
Ons Bieke ingestapt en ‘zoef’ naar de kant. Ging prima, want ons Bieke heeft van tijd tot tijd al eens kuren en wordt dan een …hommel.
Haar motorke is eigenlijk op pensioen gerechtigde leeftijd en probeert halftijds tijdskrediet af te dwingen. Soms druppelt de benzine er stillekes uit en dan staan wij daar schoon of beter gezegd, dan mag Dirk roeien.
Dus ik kwam geladen als ne muilezel met 5 broden, negen blikjes voer, vlees, groenten, kaas en natuurlijk koekjes en met mijn armen tot aan de grond aan bij ons Bieke. Stapte in met al mijn zakken en trok aan het koreke om de motor te starten. Ja natuurlijk niets…! Mijn armen deden ook zo’n zeer en dat trekken aan die koord deed er echt niet goed aan. Na een paar keer proberen heb ik dan maar de roeispanen genomen en tot aan de boot geroeid. Allez geroeid… ben er geraakt zullen we maar zeggen en Dirk die mij zag aankomen heeft zich bijna een ongeluk gelachen. Aan de boot aangekomen probeerde ik nog eens te starten zoals Dirk mij uit gelegd had , en wat dacht ge… van den eerste keer ging hij in gang! De romantiek van zo’n bijbootje gaat er precies toch een beetje af.
Dus nu we een nieuw proper en duidelijk kompas hebben (is echt wel een hele verbetering) kunnen we de tweede poging wagen om de Baai van Biscaye over te steken. We staan vertrekkers klaar om 12.00 (volgens planning) maar het begint me daar toch ineens te regenen en te waaien dat we eerst maar een taske koffie drinken en overleggen of we het gaan wagen of niet.
We wagen het ! Buitengekomen blijkt het allemaal niet zo erg, het waait weliswaar veel harden dan ze voorspeld hadden maar we zijn ondertussen toch al meer gewoon.
Omdat ten eerste de wind waait vanuit de richting die wij willen uitgaan (das precies altijd hetzelfde) en we ten tweede met een energiecrisis aan boord zitten , motoren we de 4 eerste uren.
Zoals je kan lezen in de ‘technische specificaties’ hebben we groene energie aan boord bestaande uit 2 zonnepanelen van elk 55 W en een windgenerator. De zonnepanelen doen hun werk prima,… als er zon is. Van de windgenerator zijn we niet echt wild enthousiast. Die levert maar heel weinig stroom. Nu is Engeland mooi groen maar ook vreselijk nat en we hebben de laatste week nog geen straaltje zon gezien. Onze batterijen zitten dan ook nog maar voor de helft vol.
Om 16.00 draait de wind een beetje en kunnen we, weliswaar scherp aan de wind, zeilen.
De volgende dag zijn we net als de vorige keer nog niet ver gevorderd. We geraken niet door de stroming door , doordat de wind SSW waait en we de hele tijd moeten opkruisen.Daardoor blijven we op dezelfde plaats heen en weer laveren. Dat is nu eens echt frustrerend sé. We proberen vanalles, over bakboord, over stuurboord, maar Spanje blijft even ver verwijderd!
Donderdagmorgen pas draait de wind plotseling naar W en schieten we tegen 7 knopen vooruit en dan nog in de goede richting ook.
We lopen een wachtsysteem van 2 uur op en 4 uur rust, te beginnen vanaf 20.00. Ieder van ons moet dus een stukje in de nacht zeilen. De eerste dagen is dat wel vermoeiend, maar als je in de dag wat slaapt, kom je gemakkelijk aan 10 uur slaap per dag, das meer als thuis.
S’Nachts zeilen is ook elke keer anders. Als je een heldere nacht hebt met veel sterren is dat ongelooflijk hoe goed je alles kan zien. De golven die langs de boot glijden zijn ook dikwijls verlicht met precies allemaal kleine sterrekes. Een bewolkte nacht is veel minder aangenaam. Dan zie je bijna niets en is het moeilijk om wakker te blijven.
Onderweg krijgen we al eens gezelschap van dolfijnen die met een paar tegelijk naast de boot komen zwemmen.Dat is echt tof om zien.
Dirk heeft ook al zijn eerste visvangst binnen, 3 makrelen. Hopelijk worden de vissen wel wat groter naarmate de reis vordert.
We hopen vrijdagavond aan te komen maar dat is noppens.
De wind neemt af tot hij helemaal verdwijnt en wij uit ellende de motor terug opzetten. 24 uur aan een stuk motoren we en aangezien onze elektrische stuurautomaat al een week geleden ‘de pijp aan Maarten’ heeft gegeven zijn wij de klos. Nu moeten we zelf ononderbroken sturen en dat maakt de nachtwacht toch wel een stuk zwaarder. Straks, als we ooit in Spanje aankomen, toch maar gaan zoeken naar een nieuwe stuurautomaat!
Gelukkig is Dirk een Handige Harry (die niet graag stuurt) en in de loop van de morgen (waarom niet van de nacht?) maakt hij een constructie met een stuurautomaat die normaal voor op een helmstok is gemaakt maar perfect gebruikt kan worden om de windvaan aan te sturen als men op voor de windse koersen vaart .Met behulp van wat colsonbandjes, een winkelhaak en een paar slangklemmetje monteert Dirk de stuurautomaat aan het stuurwiel.
Verdoemme en’t werkt nog ook . Das ook alleen maar mogelijk omdat er geen wind en geen golven zijn zegt Dirk , anders zou deze automaat de boot nooit op koers kunnen houden.
In ieder geval is Dirk verlost van zijn beurt aan het stuurwiel en de automaat houdt het nog vol tot s’avonds laat .
s’Nachts rond een uur of 3 komen we aan in La Coruna en willen voor anker gaan in de voorhaven .
We liggen daar nogal dicht tegen een muur en het zint Dirk maar niet om hier te blijven liggen en halen ons anker weer op en wat dacht ge !!!! een joekel van een visnet aan ons anker met vis en al er nog in ! Gelukkig geraken we daar nogal gemakkelijk weer vanaf, alleen jammer van de vis want die krijgen we niet te pakken. Iets verder in de jachthaven meren we de boot af en kraken nog een fleske champagne op de harde maar geslaagde oversteek.
En nu ons bed in voor minstens 10 uren, slaapwel .

Geschreven door Anneke






Falmouth
11:35 am


De afgelopen twee dagen hebben we hier uitgerust van de storm die we over ons heen hebben gehad dus er valt niet veel te vertellen. Morgenvroeg vertrekken we opnieuw richting La Coruna, hopelijk lukt het deze keer wel ,
dus jullie zullen van ons niets meer horen tot we weer ergens aan land gaan.
tot over een dag of vier of vijf of …..

Geschreven door Dirk & Anneke